HOME | DD

Description
Tam na targanym wichrem szczycie,
Dwóch ludzi żyje sobie skrycie,
Nie wadzą tam przecie nikomu,
Uczucie wzrasta po kryjomu,
Nie baczą na owiec runa smród,
Największym wrogiem im teraz głód,
Nie marzą wcale o obroku,
Lecz o czymś co umyka oku,
Po nocy niepewna ich dola,
Rano dzieli ich kawał pola,
Rozstali się w niepewności,
Pełni teraz zapalczywości,
Stada jeden pędzić pomaga,
Drugi z bykami się zmaga,
Mimo życia które już mają,
O tej skale wciąż pamiętają,
Choć żyją w miłość dostatnie,
Wciąż czegoś im tak bardzo braknie,
„Gdzież przyzwoitości granica?”
Miłość to cała tajemnica