HOME | DD

Description

Czasami rodzina to pani kapitan posterunku policji, jej podwładni i mała dziewczynka odratowana z tragedii.

Miałam cudowną okazję, żeby narysować jeden z momentów z historii Sam. Moment, w którym pani kapitan kategorycznie sprzeciwiła się osądom wioskowego maga, który uznał Sam za opętaną przez demona i przeklętą (cała historia pod kartą Sam, jeśli ktoś ciekawy: D). Jej ludzie oczywiście stanęli za nią murem.

Ach, wszyscy byli wtedy tacy piękni i młodzi...

(po kolei tył od lewej) Fred, który teraz zdążył złapać trochę brzuszka i opowiada najlepsze historie; Sara, strażnicza cel więziennych przy posterunku, przez lata nabrała żyłowatości, jest nie do ruszenia, cierpliwa do granic; Monika, wtedy ledwo co wstąpią do służby, teraz już starszy posterunkowy, uwielbia przyjmować ludzi, potrafi z nimi rozmawiać o ich problemach jak nikt inny na posterunku; Szymon zastępca pani kapitan, precyzyjny i konkretny, czuje miętę do Moniki, ale się nie przyzna. Wszyscy inni uprzejmie nie zwracają na to uwagi i patrzą co się z tego rozwinie lub nie rozwinie; Mareek, więcej bije niż mówi, ale że bije kiedy może, to i mówi całkiem często. Razem z Fredem potrafią cudownie opowiadać historie. Potrafili wyciągnąć Sam z jej wycofania i apatii swoimi opowieściami.

(i na pierwszym planie) Pani kapitan, która funkcjonuje jako pani kapitan i jeśli ktoś zna jej imię, to trzyma je głęboko schowane. Ona wie co jest dobre i co jest właściwe i zamierza tego bronić, i o to walczyć. Lubi jak ktoś (każdy) przestrzega zasad. Wyszkoliła sobie bardzo wierną grupkę podwładnych. Traktuje ich jak rodzinę. Tutaj z małą Sam na rękach i niech ktoś tylko spróbuje coś powiedzieć niewłaściwego.

Description

Czasami rodzina to pani kapitan posterunku policji, jej podwładni i mała dziewczynka odratowana z tragedii.

Miałam cudowną okazję, żeby narysować jeden z momentów z historii Sam. Moment, w którym pani kapitan kategorycznie sprzeciwiła się osądom wioskowego maga, który uznał Sam za opętaną przez demona i przeklętą (cała historia pod kartą Sam, jeśli ktoś ciekawy: D). Jej ludzie oczywiście stanęli za nią murem.

Ach, wszyscy byli wtedy tacy piękni i młodzi...

(po kolei tył od lewej) Fred, który teraz zdążył złapać trochę brzuszka i opowiada najlepsze historie; Sara, strażnicza cel więziennych przy posterunku, przez lata nabrała żyłowatości, jest nie do ruszenia, cierpliwa do granic; Monika, wtedy ledwo co wstąpią do służby, teraz już starszy posterunkowy, uwielbia przyjmować ludzi, potrafi z nimi rozmawiać o ich problemach jak nikt inny na posterunku; Szymon zastępca pani kapitan, precyzyjny i konkretny, czuje miętę do Moniki, ale się nie przyzna. Wszyscy inni uprzejmie nie zwracają na to uwagi i patrzą co się z tego rozwinie lub nie rozwinie; Mareek, więcej bije niż mówi, ale że bije kiedy może, to i mówi całkiem często. Razem z Fredem potrafią cudownie opowiadać historie. Potrafili wyciągnąć Sam z jej wycofania i apatii swoimi opowieściami.

(i na pierwszym planie) Pani kapitan, która funkcjonuje jako pani kapitan i jeśli ktoś zna jej imię, to trzyma je głęboko schowane. Ona wie co jest dobre i co jest właściwe i zamierza tego bronić, i o to walczyć. Lubi jak ktoś (każdy) przestrzega zasad. Wyszkoliła sobie bardzo wierną grupkę podwładnych. Traktuje ich jak rodzinę. Tutaj z małą Sam na rękach i niech ktoś tylko spróbuje coś powiedzieć niewłaściwego.