HOME | DD

Description
ŻEBY NIKT MI NIE ZARZUCAŁ, ŻE ZERŻNĘŁAM POMYSŁ CZY KOLORY (chociażby oczu), POSTAĆ POWSTAŁA NIEZALEŻNIE -> sta.sh/0uiqintv9lb i sta.sh/0p6xj7at0vk DLA TYCH CO NIE ZROZUMIELI, MOŻECIE SPRAWDZIĆ DATY WRZUCENIA. .u. AMEN.

Imię: Samppa
Nazwisko: ---
Rasa: Tytan
Wiek: 25
Znaki szczególne: Liczna ilość blizn, lekki męski zarost, wykręcone rogi, różnobarwne oczy (złoty i czerwony; złote świeci w ciemności), a także nieprzeciętny wzrost – całe 220 centymetrów. Także specyficzny jest dla niego ogon, którego mało który przedstawiciel jego rasy posiada.

Zdolności dodatkowe:
Jego zdolnością jest ponadprzeciętna siła i bardzo przeciętny intelekt. W swoich wielkich, zakończonych pazurami łapach powali gnieść kamienie, a uderzenie jego pięści niszczy najtwardsze nawet skały. Przy tym jest diabelnie żywotny i trudno powalić go na łopatki. Ponadto nie posiada zupełnie żadnej umiejętności.

*Stan Berserka – moment, kiedy wszelkie granice fizyczne i umysłowe padają, sprawiając iż staje się istnym rzeźnikiem, żołnierzem idealnym nie odczuwającym ani grama bólu. Ten stan jednak kończy się bardzo często długą rehabilitacją, gdyż wykończony organizm po walecznym amoku ma problem z ponowną stabilizacją.

Cechy charakteru:
W głębi serca jest to osobnik nie znający słowa litość, delikatność czy ogłada. Źle wychowany, agresywny, porywczy, niezwykle brutalny i o niezłomnym charakterze. Ceni sobie towarzyszy, wrogami gardzi na potęgę.

W jego życiu jednak nastąpił bardzo duży przełom w momencie poznania Hiacynta. Złagodniał i stara się nie sprawiać problemów. Teraz wiele osób nazywa go poczciwym, łagodnym berserkerem o gołębiej duszy. Wydaje się absurdalne? Historia poniżej wykaże, że to, co z wierzchu wygląda jak cud, jest tylko krótkim mirażem i ogromną manipulacją.

Biografia:
Nie urodził się we wspaniałej rodzinie wojowników, nie miał też szczególnie smutnej i wzruszającej do łez historii. Takie były realia i by przeżyć, należało się do nich jak najlepiej dopasować. Nie był rozpuszczonym jedynakiem, jednak w momencie gdy krew w żyłach pali, a gniew wzburza ostatki zdrowego rozsądku nie trudno o nieuzasadniony rozlew krwi, nawet wśród najbliższych. Nie, nie żałuje tego co się stało i do tej pory uważa, iż czyn wybicia konkurencji na garnuszku rodziców był decyzją co najmniej słuszną.

Potem przeszedł inicjację sprawiającą, że w wieku 13 lat stał się mężczyzną i wcielono go do oddziałów bitewnych. Brał udział naprawdę w wielu wojnach z lepszym i gorszym skutkiem, niemniej przeżywając kolejne dnie. Wraz z pobratymcami podpalał domostwa, zabijał niezwykle brutalnie mieszkańców, a także gwałcił, co nie było niczym szczególnie dziwnym. Takie prawo silniejszego w brutalnym, pozbawionym wrażliwości świecie.

W tak męskim gronie, nie było również niczym dziwnym pożycie pomiędzy samcami ich gatunku. O kobiety było niezwykle trudno, a i Samppa nie wyróżniał się takim sprytem, by jakąkolwiek zawłaszczyć. O zmuszeniu do czegokolwiek nie było mowy, gdyż kobiety w ich klanie były skarbem, a urażenie jej współmierne do obrażenia bóstwa. Ten fragment jego historii odbił się tym, że szalenie szanuje kobiety, ale jako istoty nieskalane, zaś seksualnie ciągnie go do facetów. Jest podręcznikowym typem alfy w tej kwestii.

W czasie ekspansji jego klanu spotkał także niepozornego białowłosego kudłacza, którego bystrość umysłu jednego razu uratowała mu życie. Był to tak ważny element jego historii iż postanowił z nim zostać bratem krwi (a raczej wymusił to, a biedny wilczek nie miał zbytnio możliwości odmowy). Odprawił rytuał rozcięcia dłoni, a następnie wymienił ją ze swym nowym bratem. Od tamtej pory Useli bardzo dużo znaczył w jego egzystencji.

Przełomowym momentem jego krótkiego i szaleńczego życia była jedna z ostatnich bitew w jakich brał udział. Z przyjemnością oglądał rozrastającą się pożogę, krzyki konających ludzi stanowiły istną etiudę dla jego uszu, a zapach palonych ciał wydawał się wręcz orgazmiczny. Wtedy też pod ciężkim dupskiem usłyszał przekleństwa pod swoim adresem. Być może zignorowałby je, gdyby nie były tak trafne i tak obraźliwe iż momentalnie zagotowały w nim krew. Poderwał się oglądając cóż takiego zna ogrom epitetów, jakich świat nie widział. Istota która się siarczyście się wygrażała była tak mała i tak drobna, iż Samppa sam nie wierzył swoim oczom. Mógłby ją zgnieść w dwóch palcach, a ona miała na tyle odwagi (albo była na tyle głupia), że mu się postawiła. Z początku chciał wyrwać jemu (jak się okazało był młodzieńcem) skrzydełka, a potem tylko zagwarantować bolesną śmierć. I prawdopodobnie tak by postąpił, gdyby nie wywiązał się między nimi dialog odnośnie tego, iż ten oto drobny osobnik uczyni go kimś godnym samego władcy całej rasy. Pod wpływem słodkich obietnic, a także niezwykłych zdolności manipulatorskich ugiął się i pozwolił łaskawie żyć drobnej istocie. Oczywiście pod warunkiem, że faktycznie uczyni, jak rzekł.

Z biegiem czasu Hiacynt coraz silniej swymi mackami otaczał jaźń Samppy, który nie będąc zbyt bystrym osobnikiem, nawet tego nie zauważył i poddawał się procesowi złagadzania jego charakteru. Każdy chce żyć, a jak widać świetnym sposobem okazało się omamienie kogoś na tyle potężnego, że nikt mu nie zagrozi i na tyle głupiego, kto tego nie zauważy.

Od tamtej chwili minęło kilka lat i mimo początkowego jarzma śmierci wiszącego nad drobnym Hiacyntem, dwójka ta stała się bliskimi sobie przyjaciółmi. Wszystko jednak było wspaniale utkanym mirażem przez niepozorną, spotkaną pod wielkim zadkiem istotką.

Kierunek kształcenia: Wojskowy
Dlaczego wybrał Pan Bractwo Ethernal i czym motywuje Pan ten wybór?
Zasadniczo to wydało mi się to bractwo skuteczniejsze w szlifowaniu charakteru. Jeżeli chciałbym zostać przywódcą swojego klanu, muszę stać się nie tylko najpotężniejszy, ale także nauczyć się skuteczniej wykorzystywać potencjał, jaki dał mi los.

Poza tym namówił mnie Hiacynt

Zwierzak Towarzysz:
Imię: Hiacynt fc01.deviantart.net/fs71/f/201…

Cechy charakteru:
Hiacynt jest niezwykle nieśmiałą istotką, która ma dość ciepłe, choć niezwykle interesowne serduszko. Łatwo się obraża i wzburza, jest wstydliwy i niezwykle delikatny. To raczej typ dobrego ducha.
Ponadto jest trochę sfiksowany, co wynika z ciągłej obawy o to, że Samppa wyślizgnie się z jego macek i zechce jednak dokonać egzekucji. Mimo tego jednak, trudno było mu nie zacząć pałać sympatią do poczciwego olbrzyma.

Ulubione:
Ukochał sobie owoce, szczególnie te najsłodsze – jak choćby dojrzewające w pełnym słońcu soczyste gruszki.

Zdolności:
Hiacynt zna się na hipnozie i manipulatorstwie. Nie są to wybujałe zdolności, ale by owinąć sobie wokół palca niektóre osoby wystarcza. Czyni to tylko jednak, gdy w grę wchodzi jego życie.

Rasa:

Wróżka. Brzmi ślicznie i bajkowo, nieprawdaż? Jednak skąd w tym ponurym świecie miałyby się wziąć wróżki? Przecież nie wykluły się z kryształowych jajeczek zniesionych w przesilenie wiosenne w krystalicznej wodzie przez tęczowego rajskiego ptaka.

Otóż w świecie opanowanym przez mutagenne opary, wróżki powstają w niebanalny sposób, sprzedający policzek każdemu, kto sądził, iż są istotami magicznymi.

Ich początek bierze się z tak zwanych „skrobanek”, tak, chodzi o płody poddane aborcji, które utylizuje się wyrzucając je po prostu w pierwsze lepsze krzaki. W dzień wielkiego wybuchu, te, którym udało się jakimś cudem przeżyć zostały scalone z całą fauną i florą miejsca, gdzie zostały porzucone. Niektóre z nich mają cechy owadów, inne roślin, a część z nich obu typów.

Tak więc wróżki, są to tak naprawdę smutne istoty będące niechcianymi dziećmi, które ocalały tylko dzięki niedbałości lekarzy, sprzyjającym warunkom, wielkiemu wybuchowi, a także roślinom i owadom, które w tym momencie stały się ich jedynymi rodzicami.

Description
ŻEBY NIKT MI NIE ZARZUCAŁ, ŻE ZERŻNĘŁAM POMYSŁ CZY KOLORY (chociażby oczu), POSTAĆ POWSTAŁA NIEZALEŻNIE -> sta.sh/0uiqintv9lb i sta.sh/0p6xj7at0vk DLA TYCH CO NIE ZROZUMIELI, MOŻECIE SPRAWDZIĆ DATY WRZUCENIA. .u. AMEN.

Imię: Samppa
Nazwisko: ---
Rasa: Tytan
Wiek: 25
Znaki szczególne: Liczna ilość blizn, lekki męski zarost, wykręcone rogi, różnobarwne oczy (złoty i czerwony; złote świeci w ciemności), a także nieprzeciętny wzrost – całe 220 centymetrów. Także specyficzny jest dla niego ogon, którego mało który przedstawiciel jego rasy posiada.

Zdolności dodatkowe:
Jego zdolnością jest ponadprzeciętna siła i bardzo przeciętny intelekt. W swoich wielkich, zakończonych pazurami łapach powali gnieść kamienie, a uderzenie jego pięści niszczy najtwardsze nawet skały. Przy tym jest diabelnie żywotny i trudno powalić go na łopatki. Ponadto nie posiada zupełnie żadnej umiejętności.

*Stan Berserka – moment, kiedy wszelkie granice fizyczne i umysłowe padają, sprawiając iż staje się istnym rzeźnikiem, żołnierzem idealnym nie odczuwającym ani grama bólu. Ten stan jednak kończy się bardzo często długą rehabilitacją, gdyż wykończony organizm po walecznym amoku ma problem z ponowną stabilizacją.

Cechy charakteru:
W głębi serca jest to osobnik nie znający słowa litość, delikatność czy ogłada. Źle wychowany, agresywny, porywczy, niezwykle brutalny i o niezłomnym charakterze. Ceni sobie towarzyszy, wrogami gardzi na potęgę.

W jego życiu jednak nastąpił bardzo duży przełom w momencie poznania Hiacynta. Złagodniał i stara się nie sprawiać problemów. Teraz wiele osób nazywa go poczciwym, łagodnym berserkerem o gołębiej duszy. Wydaje się absurdalne? Historia poniżej wykaże, że to, co z wierzchu wygląda jak cud, jest tylko krótkim mirażem i ogromną manipulacją.

Biografia:
Nie urodził się we wspaniałej rodzinie wojowników, nie miał też szczególnie smutnej i wzruszającej do łez historii. Takie były realia i by przeżyć, należało się do nich jak najlepiej dopasować. Nie był rozpuszczonym jedynakiem, jednak w momencie gdy krew w żyłach pali, a gniew wzburza ostatki zdrowego rozsądku nie trudno o nieuzasadniony rozlew krwi, nawet wśród najbliższych. Nie, nie żałuje tego co się stało i do tej pory uważa, iż czyn wybicia konkurencji na garnuszku rodziców był decyzją co najmniej słuszną.

Potem przeszedł inicjację sprawiającą, że w wieku 13 lat stał się mężczyzną i wcielono go do oddziałów bitewnych. Brał udział naprawdę w wielu wojnach z lepszym i gorszym skutkiem, niemniej przeżywając kolejne dnie. Wraz z pobratymcami podpalał domostwa, zabijał niezwykle brutalnie mieszkańców, a także gwałcił, co nie było niczym szczególnie dziwnym. Takie prawo silniejszego w brutalnym, pozbawionym wrażliwości świecie.

W tak męskim gronie, nie było również niczym dziwnym pożycie pomiędzy samcami ich gatunku. O kobiety było niezwykle trudno, a i Samppa nie wyróżniał się takim sprytem, by jakąkolwiek zawłaszczyć. O zmuszeniu do czegokolwiek nie było mowy, gdyż kobiety w ich klanie były skarbem, a urażenie jej współmierne do obrażenia bóstwa. Ten fragment jego historii odbił się tym, że szalenie szanuje kobiety, ale jako istoty nieskalane, zaś seksualnie ciągnie go do facetów. Jest podręcznikowym typem alfy w tej kwestii.

W czasie ekspansji jego klanu spotkał także niepozornego białowłosego kudłacza, którego bystrość umysłu jednego razu uratowała mu życie. Był to tak ważny element jego historii iż postanowił z nim zostać bratem krwi (a raczej wymusił to, a biedny wilczek nie miał zbytnio możliwości odmowy). Odprawił rytuał rozcięcia dłoni, a następnie wymienił ją ze swym nowym bratem. Od tamtej pory Useli bardzo dużo znaczył w jego egzystencji.

Przełomowym momentem jego krótkiego i szaleńczego życia była jedna z ostatnich bitew w jakich brał udział. Z przyjemnością oglądał rozrastającą się pożogę, krzyki konających ludzi stanowiły istną etiudę dla jego uszu, a zapach palonych ciał wydawał się wręcz orgazmiczny. Wtedy też pod ciężkim dupskiem usłyszał przekleństwa pod swoim adresem. Być może zignorowałby je, gdyby nie były tak trafne i tak obraźliwe iż momentalnie zagotowały w nim krew. Poderwał się oglądając cóż takiego zna ogrom epitetów, jakich świat nie widział. Istota która się siarczyście się wygrażała była tak mała i tak drobna, iż Samppa sam nie wierzył swoim oczom. Mógłby ją zgnieść w dwóch palcach, a ona miała na tyle odwagi (albo była na tyle głupia), że mu się postawiła. Z początku chciał wyrwać jemu (jak się okazało był młodzieńcem) skrzydełka, a potem tylko zagwarantować bolesną śmierć. I prawdopodobnie tak by postąpił, gdyby nie wywiązał się między nimi dialog odnośnie tego, iż ten oto drobny osobnik uczyni go kimś godnym samego władcy całej rasy. Pod wpływem słodkich obietnic, a także niezwykłych zdolności manipulatorskich ugiął się i pozwolił łaskawie żyć drobnej istocie. Oczywiście pod warunkiem, że faktycznie uczyni, jak rzekł.

Z biegiem czasu Hiacynt coraz silniej swymi mackami otaczał jaźń Samppy, który nie będąc zbyt bystrym osobnikiem, nawet tego nie zauważył i poddawał się procesowi złagadzania jego charakteru. Każdy chce żyć, a jak widać świetnym sposobem okazało się omamienie kogoś na tyle potężnego, że nikt mu nie zagrozi i na tyle głupiego, kto tego nie zauważy.

Od tamtej chwili minęło kilka lat i mimo początkowego jarzma śmierci wiszącego nad drobnym Hiacyntem, dwójka ta stała się bliskimi sobie przyjaciółmi. Wszystko jednak było wspaniale utkanym mirażem przez niepozorną, spotkaną pod wielkim zadkiem istotką.

Kierunek kształcenia: Wojskowy
Dlaczego wybrał Pan Bractwo Ethernal i czym motywuje Pan ten wybór?
Zasadniczo to wydało mi się to bractwo skuteczniejsze w szlifowaniu charakteru. Jeżeli chciałbym zostać przywódcą swojego klanu, muszę stać się nie tylko najpotężniejszy, ale także nauczyć się skuteczniej wykorzystywać potencjał, jaki dał mi los.

Poza tym namówił mnie Hiacynt

Zwierzak Towarzysz:
Imię: Hiacynt fc01.deviantart.net/fs71/f/201…

Cechy charakteru:
Hiacynt jest niezwykle nieśmiałą istotką, która ma dość ciepłe, choć niezwykle interesowne serduszko. Łatwo się obraża i wzburza, jest wstydliwy i niezwykle delikatny. To raczej typ dobrego ducha.
Ponadto jest trochę sfiksowany, co wynika z ciągłej obawy o to, że Samppa wyślizgnie się z jego macek i zechce jednak dokonać egzekucji. Mimo tego jednak, trudno było mu nie zacząć pałać sympatią do poczciwego olbrzyma.

Ulubione:
Ukochał sobie owoce, szczególnie te najsłodsze – jak choćby dojrzewające w pełnym słońcu soczyste gruszki.

Zdolności:
Hiacynt zna się na hipnozie i manipulatorstwie. Nie są to wybujałe zdolności, ale by owinąć sobie wokół palca niektóre osoby wystarcza. Czyni to tylko jednak, gdy w grę wchodzi jego życie.

Rasa:

Wróżka. Brzmi ślicznie i bajkowo, nieprawdaż? Jednak skąd w tym ponurym świecie miałyby się wziąć wróżki? Przecież nie wykluły się z kryształowych jajeczek zniesionych w przesilenie wiosenne w krystalicznej wodzie przez tęczowego rajskiego ptaka.

Otóż w świecie opanowanym przez mutagenne opary, wróżki powstają w niebanalny sposób, sprzedający policzek każdemu, kto sądził, iż są istotami magicznymi.

Ich początek bierze się z tak zwanych „skrobanek”, tak, chodzi o płody poddane aborcji, które utylizuje się wyrzucając je po prostu w pierwsze lepsze krzaki. W dzień wielkiego wybuchu, te, którym udało się jakimś cudem przeżyć zostały scalone z całą fauną i florą miejsca, gdzie zostały porzucone. Niektóre z nich mają cechy owadów, inne roślin, a część z nich obu typów.

Tak więc wróżki, są to tak naprawdę smutne istoty będące niechcianymi dziećmi, które ocalały tylko dzięki niedbałości lekarzy, sprzyjającym warunkom, wielkiemu wybuchowi, a także roślinom i owadom, które w tym momencie stały się ich jedynymi rodzicami.