HOME | DD

Description
[EDIT]
I FUCKING LOVE THESE PIGEON PANTS

My little bubu finally has his ref sheet oh my god i'm cryin' ;w;
I'll add this biography and personality stuff later. And nope - this time 'later' doesn't mean 'never'.
[sorry, PL only]
Imię: Adam
Nazwisko: Nicki (wymowa polska)
Pseudonim: Red Cap
Wiek: 34
Płeć: mężczyzna
Data urodzin: 12.12.1981
Znak zodiaku: strzelec
Zawód/Zajęcie: żołnierz, komandos; były Kapitan Zespołu Bojowego A JW Komandosów 4101
Gatunek/Rasa: człowiek
Orientacja seksualna: biseksualny
Druga połówka/Partner: brak
Rodzina: Prawie 'zwykła' rodzina. Ojciec pracował w fabryce na wieczornych zmianach, co ograniczało kontakty, a tym bardziej dobrą relację zresztą członków rodziny. W dzień – o ile nie spał – sterczał w kolejce za wódą (no bo po co komu kartki na mięso?). Był nadzwyczaj wymagający, a jednocześnie traktował syna jak najgorsze, co go w życiu spotkało. Wyżywał się na nim psychicznie, cały czas wmawiając mu, że jest nikim i nic w życiu nie osiągnie.
Matka niczym anioł w ludzkim ciele – a przynajmniej tak zapamiętał ją Adam, gdyż zginęła w nieszczęśliwym wypadku, gdy miał 17 lat. Miała ona największy wpływ na swojego syna, przekazując mu wszystkie najważniejsze w życiu wartości. Broniła go przed pijanym ojcem, a później on bronił jej. Była dla niego nie tylko matką, ale i przyjaciółką.
Planowane było rodzeństwo, jednak w rzeczywistości żadnego się nie doczekano.
Charakter: Zawzięty, z reguły optymista (zdarza się miewać ostre wahania poglądów i nastrojów), wbrew pozorom bardzo czuły i delikatny, choć większość emocji ukrywa i tłamsi w sobie – sprawia pozór nieugiętego drania

Biografia: Urodzony w niespecjalnie ciekawych czasach, od wczesnego dzieciństwa marzył o karierze wojaka. Jako dziecko często zostawał u swojego sąsiada – weterana, który z każdą wizytą opowiadał chłopcu jedną z wielu historii o wojnie i własnych przeżyciach. Matce od początku nie podobał się pomysł wstąpienia Adama do wojska, jednak widząc jego zapał, wspierała go jak tylko mogła. Adam nie był trudnym dzieckiem. Przeciętne oceny, zachowanie może nie zawsze odpowiednie, ale oficjalnie naganę dostał tylko kilka razy. Sytuacja zmieniła się w parę miesięcy po śmierci jego matki. Utrzymanie dawnego ładu i porządku przestało już mu wychodzić, a dodatkowo brak wsparcia i praktycznie nieistniejąca relacja z ojcem zapędziły go w objęcia 'złego' towarzystwa. Dużo nie pił – nie chcąc stać się klonem znienawidzonego ojca – ale fajką nie gardził. W pewnym momencie zrozumiał, że ze swoją postawą daleko nie zajdzie i zaczął przykładać się do realizacji swoich celów. Następne lata życia poświęcił na budowanie kariery wojskowej. Sprawiało mu to czystą przyjemność. Można powiedzieć, że jednostka stała się jego domem, bo gdzie indziej mógłby być? Nikt za nim nie tęsknił, ani nikt na niego nie czekał. Do 1. Płuku Specjalnego Komandosów trafił bardzo wcześnie. Selekcję przeszedł na jednym z najlepszych miejsc, wobec czego szybko zaproponowano mu stanowisko wojskowe.
Ciężko pracował na swoje awanse, spędził 3 lata w Afganistanie, gdzie został podwójnie postrzelony (za pierwszym razem kula tylko przedarła drobny kawałek mięśnia na lewej łydce, za drugim dostał w prawe ramię, co wykluczyło go z dalszego udziału w misji). Działał również w Polsce, biorąc udział w przeróżnych operacjach wojskowych. Przyczyną zakończenia kariery nie była jednak jego chwilowa niesprawność, lecz nagłe pogorszenie stanu psychicznego po tajnej (ćśśś, nie możecie o tym wiedzieć! D: ) operacji uwolnienia zakładników rosyjskiego wywiadu. Od tamtej pory nie przespał spokojnie ani jednej nocy bez leków. Codziennie nękają go wspomnienia jego ofiar i tych, którzy poświęcili swoje życie by uratować jego.
Adam jest osobą raczej unikającą związków. Wynika to bardziej z jego złych wyborów, niż niechęci. W tych sferach okazuje się być kompletną ciapą i łamagą. Pewnego dnia po pięciu sekundach wielkich rozważań w schronisku dla zwierząt stwierdził, że nie potrzebuje partnera/ki, jeśli może mieć psa. I tak oto jego wiernym towarzyszem stał się corgi imieniem Kapral (ah, jak oryginalnie).
Aktualnie nie ma w miarę stałego miejsca pobytu – co rok, dwa, czasem pół przenosi się do innego miasta, spędzając czas na pracy w kafejkach, czy osiedlowych sklepikach. Traktuje to bardziej jako hobby niż źródło zarobku – po wszystkich misjach, operacjach, rentach i odszkodowaniach uzbierała mu się pokaźna sumka na koncie, pozwalająca na spokojne bezrobocie.

Lubi:wygodę; książki – głównie fantastykę, domowe jedzonko; dziczyznę; leśne spacery, pieseły
Nie lubi: hałasu (w szczególności huków); wspomnień o zmarłych
Zalety: empatyczny, łatwo przystosowuje się do nowych warunków (nawet tych najgorszych)
Wady: poza pracą to taka życiowa fajtłapa, nie zawsze dostrzega swoje błędy, najsłabsza głowa w całej Polszy (a kac najdłuższy), gdy ma miesiąc deprechy, zły nastrój emanuje na całe osiedle
Ciekawostki:
*W wieku sześciu lat przyniósł do domu żołądki martwych gołębi, myśląc, że to z nich robi się słynne 'gołąbki'.
*Przez pół roku był w niestabilnym związku z gościem ze Specnazu. Podobno to ich rozstanie przyczyniło się do oziębienia stosunków polsko-rosyjskich.
*Gdy wychodził ze szpitala po pierwszym postrzale, koledzy z dowództwa urządzili bardzo nieprofesjonalną dżamprę. Po pijaku przefarbował się na czerwono (stąd pseudo). Rezultat spodobał mu się na tyle, że co pół roku poprawia sobie kolorek – bo kto mu zabroni?
*Bez zarostu wygląda milion lat młodziej, przez co nie raz starsze panie szeregowe moherki z okularami o szkłach grubości chodnika myślały, że sprowadza do mieszkania biednych chłopaczków jako taki sugar daddy. Od tamtej pory nauczył się sprawdzać sąsiadów przed przeprowadzką. Po maszynkę też sięga znacznie rzadziej.

Description
[EDIT]
I FUCKING LOVE THESE PIGEON PANTS

My little bubu finally has his ref sheet oh my god i'm cryin' ;w;
I'll add this biography and personality stuff later. And nope - this time 'later' doesn't mean 'never'.
[sorry, PL only]
Imię: Adam
Nazwisko: Nicki (wymowa polska)
Pseudonim: Red Cap
Wiek: 34
Płeć: mężczyzna
Data urodzin: 12.12.1981
Znak zodiaku: strzelec
Zawód/Zajęcie: żołnierz, komandos; były Kapitan Zespołu Bojowego A JW Komandosów 4101
Gatunek/Rasa: człowiek
Orientacja seksualna: biseksualny
Druga połówka/Partner: brak
Rodzina: Prawie 'zwykła' rodzina. Ojciec pracował w fabryce na wieczornych zmianach, co ograniczało kontakty, a tym bardziej dobrą relację zresztą członków rodziny. W dzień – o ile nie spał – sterczał w kolejce za wódą (no bo po co komu kartki na mięso?). Był nadzwyczaj wymagający, a jednocześnie traktował syna jak najgorsze, co go w życiu spotkało. Wyżywał się na nim psychicznie, cały czas wmawiając mu, że jest nikim i nic w życiu nie osiągnie.
Matka niczym anioł w ludzkim ciele – a przynajmniej tak zapamiętał ją Adam, gdyż zginęła w nieszczęśliwym wypadku, gdy miał 17 lat. Miała ona największy wpływ na swojego syna, przekazując mu wszystkie najważniejsze w życiu wartości. Broniła go przed pijanym ojcem, a później on bronił jej. Była dla niego nie tylko matką, ale i przyjaciółką.
Planowane było rodzeństwo, jednak w rzeczywistości żadnego się nie doczekano.
Charakter: Zawzięty, z reguły optymista (zdarza się miewać ostre wahania poglądów i nastrojów), wbrew pozorom bardzo czuły i delikatny, choć większość emocji ukrywa i tłamsi w sobie – sprawia pozór nieugiętego drania

Biografia: Urodzony w niespecjalnie ciekawych czasach, od wczesnego dzieciństwa marzył o karierze wojaka. Jako dziecko często zostawał u swojego sąsiada – weterana, który z każdą wizytą opowiadał chłopcu jedną z wielu historii o wojnie i własnych przeżyciach. Matce od początku nie podobał się pomysł wstąpienia Adama do wojska, jednak widząc jego zapał, wspierała go jak tylko mogła. Adam nie był trudnym dzieckiem. Przeciętne oceny, zachowanie może nie zawsze odpowiednie, ale oficjalnie naganę dostał tylko kilka razy. Sytuacja zmieniła się w parę miesięcy po śmierci jego matki. Utrzymanie dawnego ładu i porządku przestało już mu wychodzić, a dodatkowo brak wsparcia i praktycznie nieistniejąca relacja z ojcem zapędziły go w objęcia 'złego' towarzystwa. Dużo nie pił – nie chcąc stać się klonem znienawidzonego ojca – ale fajką nie gardził. W pewnym momencie zrozumiał, że ze swoją postawą daleko nie zajdzie i zaczął przykładać się do realizacji swoich celów. Następne lata życia poświęcił na budowanie kariery wojskowej. Sprawiało mu to czystą przyjemność. Można powiedzieć, że jednostka stała się jego domem, bo gdzie indziej mógłby być? Nikt za nim nie tęsknił, ani nikt na niego nie czekał. Do 1. Płuku Specjalnego Komandosów trafił bardzo wcześnie. Selekcję przeszedł na jednym z najlepszych miejsc, wobec czego szybko zaproponowano mu stanowisko wojskowe.
Ciężko pracował na swoje awanse, spędził 3 lata w Afganistanie, gdzie został podwójnie postrzelony (za pierwszym razem kula tylko przedarła drobny kawałek mięśnia na lewej łydce, za drugim dostał w prawe ramię, co wykluczyło go z dalszego udziału w misji). Działał również w Polsce, biorąc udział w przeróżnych operacjach wojskowych. Przyczyną zakończenia kariery nie była jednak jego chwilowa niesprawność, lecz nagłe pogorszenie stanu psychicznego po tajnej (ćśśś, nie możecie o tym wiedzieć! D: ) operacji uwolnienia zakładników rosyjskiego wywiadu. Od tamtej pory nie przespał spokojnie ani jednej nocy bez leków. Codziennie nękają go wspomnienia jego ofiar i tych, którzy poświęcili swoje życie by uratować jego.
Adam jest osobą raczej unikającą związków. Wynika to bardziej z jego złych wyborów, niż niechęci. W tych sferach okazuje się być kompletną ciapą i łamagą. Pewnego dnia po pięciu sekundach wielkich rozważań w schronisku dla zwierząt stwierdził, że nie potrzebuje partnera/ki, jeśli może mieć psa. I tak oto jego wiernym towarzyszem stał się corgi imieniem Kapral (ah, jak oryginalnie).
Aktualnie nie ma w miarę stałego miejsca pobytu – co rok, dwa, czasem pół przenosi się do innego miasta, spędzając czas na pracy w kafejkach, czy osiedlowych sklepikach. Traktuje to bardziej jako hobby niż źródło zarobku – po wszystkich misjach, operacjach, rentach i odszkodowaniach uzbierała mu się pokaźna sumka na koncie, pozwalająca na spokojne bezrobocie.

Lubi:wygodę; książki – głównie fantastykę, domowe jedzonko; dziczyznę; leśne spacery, pieseły
Nie lubi: hałasu (w szczególności huków); wspomnień o zmarłych
Zalety: empatyczny, łatwo przystosowuje się do nowych warunków (nawet tych najgorszych)
Wady: poza pracą to taka życiowa fajtłapa, nie zawsze dostrzega swoje błędy, najsłabsza głowa w całej Polszy (a kac najdłuższy), gdy ma miesiąc deprechy, zły nastrój emanuje na całe osiedle
Ciekawostki:
*W wieku sześciu lat przyniósł do domu żołądki martwych gołębi, myśląc, że to z nich robi się słynne 'gołąbki'.
*Przez pół roku był w niestabilnym związku z gościem ze Specnazu. Podobno to ich rozstanie przyczyniło się do oziębienia stosunków polsko-rosyjskich.
*Gdy wychodził ze szpitala po pierwszym postrzale, koledzy z dowództwa urządzili bardzo nieprofesjonalną dżamprę. Po pijaku przefarbował się na czerwono (stąd pseudo). Rezultat spodobał mu się na tyle, że co pół roku poprawia sobie kolorek – bo kto mu zabroni?
*Bez zarostu wygląda milion lat młodziej, przez co nie raz starsze panie szeregowe moherki z okularami o szkłach grubości chodnika myślały, że sprowadza do mieszkania biednych chłopaczków jako taki sugar daddy. Od tamtej pory nauczył się sprawdzać sąsiadów przed przeprowadzką. Po maszynkę też sięga znacznie rzadziej.