HOME | DD

Description
„Facet i miłość", „Czego pragną kobiety?", „Na co patrzą faceci?", „Kobiety pragną bardziej". Te i milion innych artykułów, felietonów, blogowych notek dotyczą jawnego i chyba najbardziej dostrzegalnego problemu każdego społeczeństwa - porozumienia między kobietami i mężczyznami. Dialog między kobietą a mężczyzną jest  problemem wielokrotnie obserwowanym, spotykanym na co dzień w każdym zakątku świata. Jest to problem, który każdego dnia staramy się rozwiązać, dojść do porozumienia, gdyż współżyjąc, współpracując, współegzystując każdy z nas musi znaleźć rozwiązanie.
Wiele aspektów jest postrzeganych różnie w zależności od płci.
Różnice uwarunkowane są nie tylko biologicznie, ale również historycznie, ewolucyjnie i kulturowo. W biologicznym znaczeniu płci możemy mówić o różnicach anatomicznych i morfologicznych między kobietami i mężczyznami. Różnica dotyczy układu rozrodczego, dominujących hormonów, owłosienia, budowy ciała. Kobiety z reguły są drobniejsze i niższe od mężczyzn, mają mniejszą masę ciała, szersze biodra, które ułatwiają ciąże i poród.
Psychologia ewolucyjna przyczyniła się do ukształtowania różnic płciowych, poprzez rolę jaką pełnili mężczyźni i kobiety w społecznościach pierwotnych. Kobiety spędzały większość czasu z potomstwem. Nie zajmowały się łowiectwem, ponieważ nie były tak silne jak mężczyźni, same też nie zapuszczały się w długie wędrówki, z racji gorszej orientacji w terenie. Mężczyźni zajmowali się polowaniami, obroną przed niebezpieczeństwem, wyszukiwaniem schronienia.
To natomiast co nazywamy płcią kulturową, można inaczej nazwać gender, czyli społeczno-kulturową tożsamością płci. Jest to zespół cech,  zachowań, stereotypów i ról płciowych. W wielu kulturach cechy te są opierane na bazie kontrastu kobieta – mężczyzna. Dlatego też uważam, że dialog w tym wypadku jest szczególnie istotny. Dotyczy on sfer życia codziennego, których nie sposób ominąć. Z historii wiemy, że różnice te byłby pielęgnowane i nie starano się nawiązywać żadnego dialogu poprzez eliminację z życia płci pięknej. Ograniczono kobietę jako podmiot prawny, kobieta nie miała prawa decydować o sobie, o swoim życiu, o tym za kogo wyjdzie za mąż, była traktowana na równi z przedmiotem. Oczywiste jest to, że nie w każdym społeczeństwie taka dyskryminacja miała miejsce, jednak była ona częściej spotykana. Odmienna sytuacja pojawiała się w nie ucywilizowanych grupach społecznych jakimi były niektóre plemiona afrykańskie czy plemiona z Ameryki Południowej, gdzie funkcję dominującą miały kobiety. W czasach barbarzyńskich w Europie w większości pozycja kobiet była dobra. W średniowieczu kobiety nie miały żadnych praw, nie były uważane za ludzi, a za upośledzone wersje mężczyzn. Cytując: "Kobiety są błędem natury… z tym ich nadmiarem wilgoci i ich temperaturą ciała świadczącą o cielesnym i duchowym upośledzeniu… są rodzajem kalekiego, chybionego, nieudanego mężczyzny... Pełnym urzeczywistnieniem rodzaju ludzkiego jest mężczyzna." Z racji miesiączkowania i ciąż były uważane za nieczyste. Stulecia nienawiści do kobiet eksplodowały poprzez masowe palenie czarownic. Do podstawowych praw kobiety zaczęły dochodzić w XIX wieku, co dalej zaowocowało pierwszymi rewolucjami sufrażystek i utworzeniem ruchów feministycznych w XX wieku.
Powracając do gender. Nie tylko płeć biologiczna określa człowieka. Elementem płci jest również płeć kulturowa i mimo że nie mogłaby istnieć bez płci biologicznej, ma ona istotne znaczenie. Gender  określa płeć. Kultura określa płeć. Określa zachowania, przyzwyczajenia, sposób ubierania, mowy, poruszania. Narzuca określone i wymagane zachowania, neguje zachowania niepożądane. Cytując Prof. Rothebuhlera „Skoro oczekuje się od nas – przynajmniej we współczesnych kulturach Zachodu – że będziemy tacy, jak wskazuje na to nasze zachowanie, odgrywana rola nakłada na nas taki obowiązek. Jeżeli zatem nauczyciel niezmiennie oferuje dziewczętom rolę tych, które nie umieją lub nie lubią matematyki, ale są ładne, czarujące i grzeczne, chłopcom natomiast – rolę nieokrzesanych, głośnych i niegrzecznych, lecz wykazujących się bystrością – to prawdopodobnie tacy właśnie będą."
Wszystkie elementy, zarówno biologiczne, ewolucyjne, historyczne i kulturowe mają swoje odzwierciedlenie w obecnym postrzeganiu płci. W obecnym dialogu między mężczyzną a kobietą. Wiemy, że się różnimy. Można spotkać głosy, że te różnice są niewielkie lub, że jesteśmy istotami z zupełnie innych planet. Nie zmienia to faktu, że nie potrafimy bez siebie funkcjonować. Kobieta jest potrzebna mężczyźnie tak samo, jak mężczyzna jest potrzebny kobiecie.
Dialog ten często bywa bardzo trudny. Uwarunkowania biologiczne kształtują również nasze odmienne osobowości. Każdy człowiek jest inny, jednakże są pewne cechy osobowości męskie są i żeńskie. Kobiety z reguły są bardziej wrażliwe, nastawione na rodzinę, reagują bardziej emocjonalnie. Mężczyźni natomiast są bardziej zamknięci w sobie, częściej reagują agresją. Cechy osobowości przyczyniają się do powstawania stereotypów płci.
Stereotypem w tym przypadku jest zespół przekonań, często błędnych, zawierających uproszczony komponent poznawczy, na temat płci.  Kobieta powinna być delikatna, miła i wrażliwa. Natomiast mężczyzna silny, niewzruszony i odważny. Kiedy owe stereotypy faktycznie okazują się błędne, jednostka może zostać wykreślona z kręgu społecznego, np. kiedy mężczyzna się rozpłacze uznawany jest za mięczaka, z którym nie warto nawiązywać żadnych bliższych relacji, ponieważ nie potrafi sobie poradzić z problemem. W dużym stopniu stereotypy dotyczą również wyglądu i dobierania za jego pośrednictwem partnerów.
Dialog jest możliwy podczas spotkania dwóch odmiennych kulturowo  osób, podczas kiedy każda z nich kieruje się tolerancją i poszanowaniem zdania i opinii drugiej osoby. Zatem, żeby zaistniał dialog między mężczyzna i kobietą, muszą oni być świadomi różnic między nimi występujących, szanować odmienne zachowania i reakcje. Jako, że często nie jest to jednak takie proste, ludzie szukają różnych rozwiązań, gdyż nawiązanie dialogu jest w tym przypadku niezbędne.
Każdy człowiek szuka swojej drugiej połowy. Jeśli chodzi o pary heteroseksualne nawiązanie owego dialogu między odmiennym płciami musi zaistnieć. Radzimy sobie z nim na różne sposoby – zwracamy się do innych ludzi płci tej samej bądź przeciwnej po radę, czytamy poradniki lub czasopisma, w których artykuły ukazują nam jak dobrze komunikować się między sobą. Różnorodność płci jest oczywista natomiast różnorodność przekazu, sposobu komunikowania się nie jest już często tak klarowna. Kobiety są bardziej otwarte, ich komunikaty są bardzo często skomplikowane, próbując przekazać jak najwięcej informacji. Mężczyźni natomiast preferują komunikaty krótkie, zrozumiałe. Dla mężczyzn w komunikacji nie istnieją barwy szarości. Mówiąc kolokwialnie, walą prosto z mostu. Nie rozumieją często kiedy kobieta komunikuję się z nimi za pomocą metafor, aluzji, gubią się w tym co jest ważne, a co mniej istotne. Dla kobiet sposób komunikowania mężczyzn jest grubiański , nie posiada cech emocjonalnych. Dlatego też ten dialog często jest utrudniony.
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Można to spostrzec na każdym kroki. Podczas zwykłej krótkiej konwersacji, podczas kłótni, nawet oglądając film można rozpoznać czy reżyserem była kobieta czy też, był nim mężczyzna. Różnice postrzegania są niesamowicie istotne i to również one stoją na przeszkodzie dobrej komunikacji. Zakłócają dialog. Nie można być w stu procentach obiektywnym. Nie można się wyrzec płciowości, dlatego też wszystko co, dotyczy jej tematu nacechowane jest subiektywnie.
Panuje powszechne przekonanie, że kobiety są niesamowicie trudne w komunikacji, że nikt nie potrafi ich zrozumieć, że one nie rozumieją same siebie. Większość mężczyzn uważa, że z kobietami trudno się porozumieć, nikt nie wie co naprawdę myślą, są skłonne do tragizowania, wyolbrzymiania nic nieznaczących wydarzeń. Mają o wszystko pretensje i nie można ich nigdy zadowolić. Obrazuje to demotywator przedstawiający planetę wenus z komentarzem „Wiesz czemu kobiety pochodzą z Wenus? Wenus obraca się w przeciwnym kierunki niż inne planety."
Większość kobiet natomiast twierdzi, że mężczyźni myślą tylko o seksie, są niewierni, interesuje ich tylko picie piwa z kolegami i oglądanie sportu. Błędnie przeświadczone są o uwielbieniu mężczyzn do pięknych i szczupłych kobiet rodem z okładek Playboya i CKM. Jeżeli chodzi o związki, zawsze uważają, że są pokrzywdzone, ponieważ mężczyzna nie potrafi ich zrozumieć i docenić. Kierują się z pomocą do swoich przyjaciółek, oczekując rady w kwestii lepszej komunikacji z mężczyzną, bądź przeglądają setki artykułów, wypełniając tysiące  pseudo psychologicznych testów w celu sprawdzenia jakim typem faceta jest partner lub mąż i lepszego zrozumienia jego zachowania.
Różnice między kobietami i mężczyznami są zarazem olbrzymie jak i niewielkie. Niewielkie są przede wszystkim dlatego, że jesteśmy ludźmi. Współżycie zakłada dialog, ponieważ bez dialogu nie moglibyśmy funkcjonować w społeczeństwie. Oczywiście można snuć dywagacje na temat wyeliminowanie którejś z płci i stworzenie własnej „Seksmisji"... jednak, jest to trudne do wyobrażenia w realnym życiu. Dlatego też ludzie starają się nawiązywać dialog jak najlepiej, gdyż jesteśmy sobie wzajemnie potrzebni. Cytując Antoniego Czechowa „Kobiety bez towarzystwa mężczyzn więdną, a mężczyźni bez kobiet głupieją."

Description
„Facet i miłość", „Czego pragną kobiety?", „Na co patrzą faceci?", „Kobiety pragną bardziej". Te i milion innych artykułów, felietonów, blogowych notek dotyczą jawnego i chyba najbardziej dostrzegalnego problemu każdego społeczeństwa - porozumienia między kobietami i mężczyznami. Dialog między kobietą a mężczyzną jest  problemem wielokrotnie obserwowanym, spotykanym na co dzień w każdym zakątku świata. Jest to problem, który każdego dnia staramy się rozwiązać, dojść do porozumienia, gdyż współżyjąc, współpracując, współegzystując każdy z nas musi znaleźć rozwiązanie.
Wiele aspektów jest postrzeganych różnie w zależności od płci.
Różnice uwarunkowane są nie tylko biologicznie, ale również historycznie, ewolucyjnie i kulturowo. W biologicznym znaczeniu płci możemy mówić o różnicach anatomicznych i morfologicznych między kobietami i mężczyznami. Różnica dotyczy układu rozrodczego, dominujących hormonów, owłosienia, budowy ciała. Kobiety z reguły są drobniejsze i niższe od mężczyzn, mają mniejszą masę ciała, szersze biodra, które ułatwiają ciąże i poród.
Psychologia ewolucyjna przyczyniła się do ukształtowania różnic płciowych, poprzez rolę jaką pełnili mężczyźni i kobiety w społecznościach pierwotnych. Kobiety spędzały większość czasu z potomstwem. Nie zajmowały się łowiectwem, ponieważ nie były tak silne jak mężczyźni, same też nie zapuszczały się w długie wędrówki, z racji gorszej orientacji w terenie. Mężczyźni zajmowali się polowaniami, obroną przed niebezpieczeństwem, wyszukiwaniem schronienia.
To natomiast co nazywamy płcią kulturową, można inaczej nazwać gender, czyli społeczno-kulturową tożsamością płci. Jest to zespół cech,  zachowań, stereotypów i ról płciowych. W wielu kulturach cechy te są opierane na bazie kontrastu kobieta – mężczyzna. Dlatego też uważam, że dialog w tym wypadku jest szczególnie istotny. Dotyczy on sfer życia codziennego, których nie sposób ominąć. Z historii wiemy, że różnice te byłby pielęgnowane i nie starano się nawiązywać żadnego dialogu poprzez eliminację z życia płci pięknej. Ograniczono kobietę jako podmiot prawny, kobieta nie miała prawa decydować o sobie, o swoim życiu, o tym za kogo wyjdzie za mąż, była traktowana na równi z przedmiotem. Oczywiste jest to, że nie w każdym społeczeństwie taka dyskryminacja miała miejsce, jednak była ona częściej spotykana. Odmienna sytuacja pojawiała się w nie ucywilizowanych grupach społecznych jakimi były niektóre plemiona afrykańskie czy plemiona z Ameryki Południowej, gdzie funkcję dominującą miały kobiety. W czasach barbarzyńskich w Europie w większości pozycja kobiet była dobra. W średniowieczu kobiety nie miały żadnych praw, nie były uważane za ludzi, a za upośledzone wersje mężczyzn. Cytując: "Kobiety są błędem natury… z tym ich nadmiarem wilgoci i ich temperaturą ciała świadczącą o cielesnym i duchowym upośledzeniu… są rodzajem kalekiego, chybionego, nieudanego mężczyzny... Pełnym urzeczywistnieniem rodzaju ludzkiego jest mężczyzna." Z racji miesiączkowania i ciąż były uważane za nieczyste. Stulecia nienawiści do kobiet eksplodowały poprzez masowe palenie czarownic. Do podstawowych praw kobiety zaczęły dochodzić w XIX wieku, co dalej zaowocowało pierwszymi rewolucjami sufrażystek i utworzeniem ruchów feministycznych w XX wieku.
Powracając do gender. Nie tylko płeć biologiczna określa człowieka. Elementem płci jest również płeć kulturowa i mimo że nie mogłaby istnieć bez płci biologicznej, ma ona istotne znaczenie. Gender  określa płeć. Kultura określa płeć. Określa zachowania, przyzwyczajenia, sposób ubierania, mowy, poruszania. Narzuca określone i wymagane zachowania, neguje zachowania niepożądane. Cytując Prof. Rothebuhlera „Skoro oczekuje się od nas – przynajmniej we współczesnych kulturach Zachodu – że będziemy tacy, jak wskazuje na to nasze zachowanie, odgrywana rola nakłada na nas taki obowiązek. Jeżeli zatem nauczyciel niezmiennie oferuje dziewczętom rolę tych, które nie umieją lub nie lubią matematyki, ale są ładne, czarujące i grzeczne, chłopcom natomiast – rolę nieokrzesanych, głośnych i niegrzecznych, lecz wykazujących się bystrością – to prawdopodobnie tacy właśnie będą."
Wszystkie elementy, zarówno biologiczne, ewolucyjne, historyczne i kulturowe mają swoje odzwierciedlenie w obecnym postrzeganiu płci. W obecnym dialogu między mężczyzną a kobietą. Wiemy, że się różnimy. Można spotkać głosy, że te różnice są niewielkie lub, że jesteśmy istotami z zupełnie innych planet. Nie zmienia to faktu, że nie potrafimy bez siebie funkcjonować. Kobieta jest potrzebna mężczyźnie tak samo, jak mężczyzna jest potrzebny kobiecie.
Dialog ten często bywa bardzo trudny. Uwarunkowania biologiczne kształtują również nasze odmienne osobowości. Każdy człowiek jest inny, jednakże są pewne cechy osobowości męskie są i żeńskie. Kobiety z reguły są bardziej wrażliwe, nastawione na rodzinę, reagują bardziej emocjonalnie. Mężczyźni natomiast są bardziej zamknięci w sobie, częściej reagują agresją. Cechy osobowości przyczyniają się do powstawania stereotypów płci.
Stereotypem w tym przypadku jest zespół przekonań, często błędnych, zawierających uproszczony komponent poznawczy, na temat płci.  Kobieta powinna być delikatna, miła i wrażliwa. Natomiast mężczyzna silny, niewzruszony i odważny. Kiedy owe stereotypy faktycznie okazują się błędne, jednostka może zostać wykreślona z kręgu społecznego, np. kiedy mężczyzna się rozpłacze uznawany jest za mięczaka, z którym nie warto nawiązywać żadnych bliższych relacji, ponieważ nie potrafi sobie poradzić z problemem. W dużym stopniu stereotypy dotyczą również wyglądu i dobierania za jego pośrednictwem partnerów.
Dialog jest możliwy podczas spotkania dwóch odmiennych kulturowo  osób, podczas kiedy każda z nich kieruje się tolerancją i poszanowaniem zdania i opinii drugiej osoby. Zatem, żeby zaistniał dialog między mężczyzna i kobietą, muszą oni być świadomi różnic między nimi występujących, szanować odmienne zachowania i reakcje. Jako, że często nie jest to jednak takie proste, ludzie szukają różnych rozwiązań, gdyż nawiązanie dialogu jest w tym przypadku niezbędne.
Każdy człowiek szuka swojej drugiej połowy. Jeśli chodzi o pary heteroseksualne nawiązanie owego dialogu między odmiennym płciami musi zaistnieć. Radzimy sobie z nim na różne sposoby – zwracamy się do innych ludzi płci tej samej bądź przeciwnej po radę, czytamy poradniki lub czasopisma, w których artykuły ukazują nam jak dobrze komunikować się między sobą. Różnorodność płci jest oczywista natomiast różnorodność przekazu, sposobu komunikowania się nie jest już często tak klarowna. Kobiety są bardziej otwarte, ich komunikaty są bardzo często skomplikowane, próbując przekazać jak najwięcej informacji. Mężczyźni natomiast preferują komunikaty krótkie, zrozumiałe. Dla mężczyzn w komunikacji nie istnieją barwy szarości. Mówiąc kolokwialnie, walą prosto z mostu. Nie rozumieją często kiedy kobieta komunikuję się z nimi za pomocą metafor, aluzji, gubią się w tym co jest ważne, a co mniej istotne. Dla kobiet sposób komunikowania mężczyzn jest grubiański , nie posiada cech emocjonalnych. Dlatego też ten dialog często jest utrudniony.
Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Można to spostrzec na każdym kroki. Podczas zwykłej krótkiej konwersacji, podczas kłótni, nawet oglądając film można rozpoznać czy reżyserem była kobieta czy też, był nim mężczyzna. Różnice postrzegania są niesamowicie istotne i to również one stoją na przeszkodzie dobrej komunikacji. Zakłócają dialog. Nie można być w stu procentach obiektywnym. Nie można się wyrzec płciowości, dlatego też wszystko co, dotyczy jej tematu nacechowane jest subiektywnie.
Panuje powszechne przekonanie, że kobiety są niesamowicie trudne w komunikacji, że nikt nie potrafi ich zrozumieć, że one nie rozumieją same siebie. Większość mężczyzn uważa, że z kobietami trudno się porozumieć, nikt nie wie co naprawdę myślą, są skłonne do tragizowania, wyolbrzymiania nic nieznaczących wydarzeń. Mają o wszystko pretensje i nie można ich nigdy zadowolić. Obrazuje to demotywator przedstawiający planetę wenus z komentarzem „Wiesz czemu kobiety pochodzą z Wenus? Wenus obraca się w przeciwnym kierunki niż inne planety."
Większość kobiet natomiast twierdzi, że mężczyźni myślą tylko o seksie, są niewierni, interesuje ich tylko picie piwa z kolegami i oglądanie sportu. Błędnie przeświadczone są o uwielbieniu mężczyzn do pięknych i szczupłych kobiet rodem z okładek Playboya i CKM. Jeżeli chodzi o związki, zawsze uważają, że są pokrzywdzone, ponieważ mężczyzna nie potrafi ich zrozumieć i docenić. Kierują się z pomocą do swoich przyjaciółek, oczekując rady w kwestii lepszej komunikacji z mężczyzną, bądź przeglądają setki artykułów, wypełniając tysiące  pseudo psychologicznych testów w celu sprawdzenia jakim typem faceta jest partner lub mąż i lepszego zrozumienia jego zachowania.
Różnice między kobietami i mężczyznami są zarazem olbrzymie jak i niewielkie. Niewielkie są przede wszystkim dlatego, że jesteśmy ludźmi. Współżycie zakłada dialog, ponieważ bez dialogu nie moglibyśmy funkcjonować w społeczeństwie. Oczywiście można snuć dywagacje na temat wyeliminowanie którejś z płci i stworzenie własnej „Seksmisji"... jednak, jest to trudne do wyobrażenia w realnym życiu. Dlatego też ludzie starają się nawiązywać dialog jak najlepiej, gdyż jesteśmy sobie wzajemnie potrzebni. Cytując Antoniego Czechowa „Kobiety bez towarzystwa mężczyzn więdną, a mężczyźni bez kobiet głupieją."