HOME | DD
OlafCi — ...
Published: 2007-03-24 00:11:47 +0000 UTC; Views: 217; Favourites: 3; Downloads: 1
Redirect to original
Description
W pożodze uschniętych liści,W wieczornym szeptów skowycie,
Spoglądam w zwierciadło życia,
Widzę w nim krzywe odbicie,
Świat czarny od brudu,
Pokryty rdzą krwi niewinnych,
Widzę Ich w ruinach świata,
Skrzywdzonych, pobitych Innych…
Pogięci jak stare drzewa,
W ich oczach lęk, lub żółć nienawiści,
Łzy czarne od sadzy,
Z serc gorejących ogniem zawiści…
Related content
Comments: 3
Po pierwsze, kolejny wiersz, który ląduje w mojej bibliotece.
Po drugie, wiersz kojarzy mi się z czymś mętno - szarym. Czymś zakurzonym i zabrudzonym.
Po trzecie, podoba się. I to nawet bardzo. Taki dobry na przeczytanie w czasie złego humoru. I tak będę robiła.
👍: 0 ⏩: 0
Moim zdaniem tytuł jest całkiem trafny... bo to wszystko, co opisałeś, do smutku właśnie prowadzi. Tyle, że są różne rodzaje smutku - w Twoim wierszu jest ten najgorszy, jaki może być, bo wynikający z braku nadziei i radości.
👍: 0 ⏩: 0
Racja - "smutek" to za proste słowo na tyle obrazów, jakie przewijają się w trakcie czytania..
👍: 0 ⏩: 0