HOME | DD
siyahtapot — arada...
Published: 2006-07-06 00:57:25 +0000 UTC; Views: 3613; Favourites: 44; Downloads: 147
Redirect to original
Description
...Related content
Comments: 55
ama ya dusersen kım cekıcek bıse bole manyakk fotolarıı bısde bakı
👍: 0 ⏩: 1
👍: 0 ⏩: 1
hee tamam osman dus bıde ole bı komıkk foto cekın gulerkene
👍: 0 ⏩: 0
la luce è proprio meravigliosa...
e la posa, quel bianconero... tutto...
molto bello
👍: 0 ⏩: 1
Hani denizde sirtustu yatarsin kulaklarin suyun icinde disaridan gelen degisik gizemli sesleri algilamaya calisirsin.Gozlerini acarsin yukaridan gecen bir marti,gozlerini alan bir gunes.Kaparsin yeniden dalarsin duslere.Bir sen birde onlar.
MUKEMMEL
👍: 0 ⏩: 1
peki suya bırakmışken kendimi, kulaklarıma dolan bir başka ses de; bu söyledikleriniz olabilir mi mesela,, düşteysem hala ve gözlerim kapalıysa..
çok teşekkür ederimm...
👍: 0 ⏩: 0
yaaa süpersinn
ama sonraa çattt diye ses duymayalım da bahçeden
👍: 0 ⏩: 1
hande nelerr yapıosunn ammann alahımm..bu ışıkk ne bölee?neresii burasıı...?çokk .okk güzell..çektiklerinin arasında faworim budur ....brawwooo
👍: 0 ⏩: 1
ersin asıl sen neler yaptın böyleeee çok teşekkür ederimmmm
orası benim odam
👍: 0 ⏩: 0
off duruşa, ışığa ve havanın yüzünde yarattığı serinleme ifadesine bayıldım... bu çalışman diğerlerinin önüne geçmiş bence çok hoş olmuş
👍: 0 ⏩: 1
burak yazdıkların ne güzel,, çok teşekkür ederimm beğendiğin herşey için...cümlelerin için..
👍: 0 ⏩: 1
yine kalktım vücudumdan eserin derinine inmeye..
yine hissediyorum karanlığın acı tatlılığını, hazzını...
yine oradayım...
👍: 0 ⏩: 1
burdasınn biliorum artık...izlemekten ötesi senin yaptığın..
çok teşekkür ederim
👍: 0 ⏩: 0
👍: 0 ⏩: 1
Aman efenimmmm ne kadar güzel nekadar hoş karanlık bir çalışma çalışma olmuşşşşş.. Çok ama çok başarılı, eline sağlık demeyeceğim hiçbir anlamı kalmıyor çünkü bu çalışmanın üstüne 
Aklıma birsürü şey geldi buraya yakışabilcek birtanesini anlatayım
Japon çizgifilmleri geldi aklıma. Japon çizgifilmlerinde, insanların gözleri hep kocamandır normalinden çok daha büyük ve nerdeyse yüzün üçte birini kaplayacak boyutlardadır. Neden böyle diye düşündüğümde çekik gözlü ırkın bakış açısıyla böyle gözüküyoruz ondan herhalde gibi bir cevaptan başka bir cevap gelmez aklıma. Senin çalışmana bakıncada öyle hissettim siyahtapotun gözünden bakınca dünyaya, bukadar karanlık ve bukadar az ışık var demekki dedim dünya üzerinde...
Karanlık çalışmalarını nedense hep daha çok sevdim kendime daha yakın hissettim bu çalışmalarını, arada..'da şuana kadar en çok sevdiğim çalışman oldu. Bir sürü his, birsürü sahne canlandırdı gözümde hepsini anlatabilmeyi hepsini yazabilmeyi isterdim ama bu kadarı döküldü klavyeden cam ekrana.
Handeeeee düşündüklerini söyleme demiştin ama, gerçekten çok yeteneklisin ve hayal gücün çooook güzel.. gün geçtikçede çok daha güzel işler koyuyorsun ortaya.
Grafiğiniz artan bir eğimle devam etmekte ve bende büyük bir zevkle izlemekteyim efenimmmm
👍: 0 ⏩: 1
canım neler yazmışsın, varsın bu kadar dökülsün bu bile fazlaa inan
ışığı en tehlikeli yere koymaktı biri; ve biri de tüm o anlatılanların üzerine topladığın cümle; "demek ki siyahtapotun gözünden bakınca dünyaya bu kadar karanlık bu kadar az ışık.. "
bilmiyorum ki farkında bile değilim üstelik, ama birşey var ki içimde; o kapı arası, ölüm yaşam arası, gitle kal arası.. işte tüm bu aralar beni mahvediyor, belki budur bilmem ki, o sınır ki beni başlı başına çizgi yapıyor ona denk bir biçimde.. kesik kesik çizgi oluorum hatta, ve ışık belki tüm boşluklarımı dolduruyor ve ben hala bilmiyorum..
çok saol canımm herşey için.....
👍: 0 ⏩: 2
Çoook fazla yer kapladıııı 
👍: 0 ⏩: 0
Handeeeee cevabını okudum biraz önceeeee...Ölüm yaşam arası çizgi, bilmiyorum öyle bir çizgi var mıdır? yoksa biz mi olduğunu düşünürüz. Bence devam eden doğrudan başka birşey değil, doğumla başlayan ölümle biten bu hayat. Senle paylaşmak istediğim bir Can Dündar yazısı var. Çok sevdiğim bir arkadaşım okumuştu banada. Yazıyı okuduktan sonra belki bir hüzün çökecek içine, belki için kararacak biraz ama hayat böyle birşey acısıyla-tatlısıyla, neşesiyle-hüznüyle bize verilen bir hediye. Ve bu hediyenin değeri, elimizdekilerin değerini onları kaybetmeden farkedebilmemizden geçiyor... Bolbol konuşuyorum gene
Bir zamanlar bir psikoloji kitabında okuduğum bir bölüm vardı...
Hayatın ve getirilerinin kıymetini anlamak için tavsiye edilen bir metod vardı içinde..
Deniyordu ki; "arada bir, çok bunaldığınızda,hayatın sizin için çekilmez hale geldiğini düşündüğünüzde kendinize 10 dakika ayırın ve kendi cenaze töreninizi düşünün"...
Cümleyi ilk okuduğumda çarpılmıştım...
Ben girişin akabinde pozitif bir gelişme ve tavsiye bekliyordum...
Ama " kendi ölümümüzü ve cenazemizi " düşünmemiz tavsiye
ediliyordu...
Tüylerim diken diken oldu ve yazarın saçmaladığını düşündüm o an...
Ama önyargı düşmanı biri olarak okumaya devam ettim...
Diyordu ki; " bunları düşündüğünüzde dünyadaki yerinizi, dünyayı terkettiğinizde oluşacak boşluğu, sevdikleriniz ve sizi sevenler için öneminizi anlayacaksınız...
Özellikle insanların sizin için neler söyleyeceklerini, onlar için ne ifade ettiğinizi hissetmeye çalışın...
O andan geriye dönme şansınız olmadığını, hayat denen kredinizin bittiğini ve onlara yanıt verme şansınız olmadığını düşünün...
Tekrar sarılma, bir kez daha öpme ihtimalinizin bittiğini hissedin...
Dünyadaki küslüklerin, ayrılıkların, kavgaların
yanında bu acının ve geri dönülmezliğin korkunç
çaresizliğini yaşayın...
Bırakın canınız yansın,
bırakın alevler içinde kavrulsun tüm ruhunuz...
Orada, o musalla taşında düşünün kendinizi...
Seyredin şu an çevrenizde olanların yüz ifadelerini...
Akıllarından ve yüreklerinden geçen
cümleleri hayal edin...
Kitaba devam etmeden bıraktım kenara ve gözlerimi kapatı
Eşimi, oğlumu, annemi, babamı, kardeşlerimi ve diğer tüm
çevremi oturttum tek tek kendi cenaze törenimdeki yerlerine...
Birer birer yerleştirdim tabutumun çevresine hepsini...
Hayatımda çok nadir bu kadar canım yanmıştı...
Görüyordum işte "babaaaa..." diye ağlayan biricik oğlumu...
Eşim kucağında "ağlayan emanetimle" ayakta durmaya çalışıyordu per perişan...
Koca çınar babacığım, belli belirsiz dualar okuyordu,
o gözümden hala gitmeyen vakur duruşuyla...
Annem, ciğerinden bir parça canlı canlı koparılmış gibi
hem içine hem dışına akıtıyordu gözyaşlarını...
Kardeşlerim, akrabalarım
"çok erken gitti, doyamadı oğluna.." diyordu acıyan ses tonlarıyla...
Ve dostlarım... Onlar da şaşkındı...
Bazısı "daha dün birlikteydik, nasıl olur.." diyordu...
Bunları seyredip onlara "hayır ölmedim, burdayım.."
demek istedim hayal olduğunu unutup...
Sonra anladım yazarın ne demek istediğini daha devamını
okumadan kitabın...
Farkındalık önemli bir kavramdır psikolojide...
Belki de hiç aklımıza gelmeyen ve gelmeyecek bir farkındalığı göstermek istemişti yazar...
Kitabı okumaya ne gücüm kalmıştı, ne de isteğim...
Almam gereken dersi ve mesajı almıştım...
Şimdi ne kitabın adını ne de yazarı hatırlamıyorum...
Şu an bunları yazarken bile çok kötü oldum...
Bu olayda tek farkındalık da yok üstelik...
Biraz kendime geldikten sonra devam ettim
hayatımın en zor hayaline...
Sırada çevremdekilerin ölümümün akabinde
neler söyleyecekleri vardı..
Usulen ve nezaketen söylenenlerin dışında...
Onlarda bıraktığım izleri,
yaşananları ve yaşanamayanları elden geçirerek
ben konuşturacaktım hayalimde...
İçlerini okuyacaktım, senaryo bana ait olarak...
Yaşarken neler yazmıştım, ölümümle neler okuyacaktım...
Gerçek duygularıydı ulaşmaya çalıştığım, ölüm acısının etkisiyle girilen duygusal mod değildi, deşifre etmem gereken metin...
Canım oğlumun söyleyecek çok şeyi yoktu...
Özleyecekti, yokluğumu hissedecekti..
Ağlayacaktı aklına geldikçe...
Belki ölümün ne anlama geldiğini hissedecek yaşa gelinceye kadar
sıradan bir üzüntünün ötesine geçmeyecekti duyguları...
Ama hayal bu ya, 18-20 yaşına getirdim 2 saniyede oğlumu...
"hayal - meyal hatırlıyorum be baba seni...
Keşke şimdi yaşıyor olsaydın da erkek erkeğe sohbet etseydik seninle...
Bak mezuniyet törenimde de babasızdım...
Askere giderken kimin elini öpeceğim senin yerine...
Diyecek canı yanarak bir köşede...
Sevgili eşim... Benim muhteşem hatunum...
Nasıl dayanır bensizliğe?...
O ki, benim için her şeyini feda edip koşmuştu bana...
Hayatının tek adamı şimdi toprak olacaktı...
Bir daha " Seni seviyorum " diyemeyecekti...
Bir daha hevesle açamayacaktı çalan kapıyı...
Ve her gelen gece bensizliğini haykıracaktı yüzüne...
Her sabah da bensiz başlayacaktı koca gün...
Tek cümlesi takıldı o an içime;
" Oyunbozanlık yaptın be böceğim, hani beraber ölecektik ?..."
Babam-annem,o bugüne kadar evlat olarak
mutlu edecek hiçbir şey yapamamanın acısıyla
kahrolduğum güzel insanlar...
Helaldi şüphesiz hakları...
Bilerek hiç kırmamıştım onları...
Üzerine titredikleri evlatları onlardan önce göçmüştü işte önlerinde ve dualarına muhtaçtım....
Kaç anne ve babanın çekebileceği bir acıydı ki evladının cenazesinde bulunmak...
Herhalde insanın uzun yaşadığına üzüldüğü nadir
anlardan olsa gerek...
Diğerlerine geçmiyorum...
Bu yazıyı şu an yazı
"diğerlerine" artık sizler de dahilsiniz...
Düşünün, bir gün bir mail ulaşıyor mail-boxınıza "ölmüş“ diye...
Sizler kimbilir neler düşünür ve yazardınız...
Eşim şu an yanımda ağlıyor, sanki gerçekmiş gibi...
Oysa ki yazarın amacı "Yaşamanın ve hala nefes alıyor almanın kıymetini" göstermekti...
Benim de öyle...
Lafı çok uzattım farkındayım...
Ama dediğimiz çözümü zor süreç 2 satırla özetlenemeyecek
kadar girintili çıkıntılı...
Ben o gün kurduğum o hayalle, canımın tüm yanmasına rağmen
YENİDEN DOĞDUM...
Bilgisayar diliyle "format attım hayatıma"...
Sahip olduklarımın farkına vardım ve hala nefes
alıyor olduğum için şükrettim...
Gözlerimi açtığım anda o kötü ve acı sahne bitmiş,
oyun perde demişti...
Peki ya hayal değil de, gerçek olsaydı ve perde bir daha açılmamak üzere kapansaydı...
İşte bu final bu yazıyı buraya kadar okumanıza değmiş olmalı...
Belki gerildiniz, kötü oldunuz ama devamını
getirirseniz buna değer bence...
Ben bu akşam melankoliğim ve biraz abartmış olabilirim...
Hani sanatçı ve şairiz ya ondandır belki...
Bence bu yazıyı sadece okuyarak bırakmayın...
LÜTFEN ARADA BİR,
BURADAN ALDIKLARINIZI TARTIN,
DÜŞÜNÜN VE HAYATINIZI GÖZDEN GEÇİRİN...
Ölümün kime ve ne zaman geleceğini
Yüce Allah' tan başka bilen yok...
İşte bu yüzden hazır yaşıyorken ve
nefes alıyorken yapabileceklerinizi yapın,
ertelemeyin...
Bilerek - bilmeyerek
kırdığınız kalpleri tamir edin...
Sizi sevenlere ve sevdiklerinize
daha fazla zaman ayırın...
Ve en önemlisi;
VERDİĞİ-VERMEDİĞİ,
ALDIĞI-ALMADIĞI HERŞEY İÇİN,
TEKRAR TEKRAR ŞÜKREDİN YÜCELER YÜCESİ YARADAN'A
Can DÜNDAR
👍: 0 ⏩: 0
ha haa haa
👍: 0 ⏩: 0
siyahlığıyla çok güzel bir çalışma olmuş.
/arada kedimi boşluğa salasım tutar./
👍: 0 ⏩: 1
çok teşekkür ederimm felaaa
👍: 0 ⏩: 1
evettttttt hoş bi yakınlıkkk...
👍: 0 ⏩: 0
thank youuuu you make me so happy
👍: 0 ⏩: 0
yer değiştirebilrmiyiz sayın msn ablaa??? cidden çok ama çok gzl olmuş kameranın açısı ,ışık senin duruşun çok güzel 
Every chip from every cup
Every promise given up
Every reason that's not enough
Is falling, falling at your feet
Every band elastic limit
Every race when there's nothing in it
Every winner that's lost a ticket
Is falling, falling at your feet
I've come crawling, falling at your feet
Everyone who needs a friend
Every life that has no end
Every knee not ready to bend
Is falling, falling at your feet
I've come crawling, now I'm falling at your feet
All fall down (All the manic dazed faces that you pull)
All fall down (All the action is not under your control)
All fall down (The graffiti rolling down off of your tongue)
All fall down (And the compromise you make for some)
Every teenager with acne
Every face that's spoiled by beauty
Every adult tamed by duty
They're all falling at your feet
Every foot in every face
Every cop's stop who finds the grace
Every prisioner in the maze
Every hand that needs an ace
Is falling, falling at your feet
I've come crawling, and I'm falling at your feet
(All fall down) All the books you never read
(All fall down) Just started
(All fall down) All the meals you rushed
(All fall down) Never tasted
Every eye closed by a bruise
Every player who just can't lose
Every pop star howling abuse
Every drunk back on the booze
All falling at your feet
Oh I'm falling at your feet
(All fall down) All the information
(All fall down) All the big ideas
(All fall down) All the radio waves
(All fall down) Electronic seas
(All fall down) How to navigate
(All fall down) How to simply be
(All fall down) To know when to wait
(All fall down) This plain simplicity
(All fall down) In whom shall I trust
(All fall down) How might I be still
(All fall down) Teach me to surrender
(All fall down) Not my will, thy will
yer kapladım onun için aaffett beni
👍: 0 ⏩: 1
ben şimdi sana kocaman sarılıorum burdann.... içimde kapladığın yerler inat, çok sonradan tanıdığım sana işte böle sarılıorumm.. sen affet belki diyeceklerim seninki kadar uzun değil ama bişi var; yüzüm gülüyor; biliosun.. bu çok şey benim için..... çok teşekkür ederimm çokkk. süpriz olduu bana..
👍: 0 ⏩: 1
hehe nedemek yaa insanların mutlu olması bnide çok mutlu ediyo bukdr gzl fotoğfla sende bni mtlu ettin. ayrıca bnde sana katılıyom seni iyki tanımışşm
👍: 0 ⏩: 1
| Next =>