HOME | DD

Description
Jest to końcówka opowiadania, jeszcze nie dopracowanego do końca. Starałem się... nie wiem nad czym się starałem. Chciałem coś przekazać, nie wiem jednak co. Co wy w tym widzicie? We fragmencie opowiadania i w rysunku? Poprosiłem Shize aby na podstawie mojego tekstu narysował arta. Nie chciało nam sie jechać na tablecie, który i tak się z nami ostatnio pokłócił i strzelił focha, nie pracuję. Dlatego macie rysunek rysowany taki. PIERWSZY RAZ chyba narysował tło tak dokładnie, jestem dumny z brata. Mam nadzieję, że wy też jesteście ^^
"...
- Panie Litwo! Panie Litwo! - Do pokoju wpadł zdyszany Raivis. Podniosłem na niego wzrok znad przemywanego oparzenia i uniosłem brwi. - Panie Litwo... Telefon... TELEFON Z POLSKI! - wydyszał, uśmiechając się do mnie szeroko. Mokra szmatka wypadła mi z dłoni i z głośnym plaskiem uderzyła o podłogę. Nie dbałem o to. Gnany nieznaną mi siłą pobiegłem do telefonu w salonie i złapałem za słuchawkę.
- H-halo? - spytałem drżącym głosem i oparłem się o ścianę. Słyszałem straszny szum i nic poza tym. - Halo? - spytałem jeszcze bardziej niepewnie.
- Strasznie ciężko jest się do ciebie dodzwonić Liciu! - usłyszałem. Kolana się pode mną ugięły i zjechałem po ścianie.
- Ty żyjesz... - wyszeptałem. - Ty żyjesz... - I łzy same zaczęły płynąć mi po policzkach.

..."

Dam wam tylko tyle. Więcej dostaniecie jak skończę. A jestem już na końcu. Choć temu tekstowi przyda się jeszcze kilka zabiegów kosmetycznych. Dlaczego mnie wzięło? Kilka dni temu wróciłem do swojej ulubionej lektury z gimnazjum "Kamienie na szaniec", na języku polskim oglądaliśmy film "Pianista"... nie mogłem po prostu, wena sama przyszła, ręka ruszała się sama.

~ENGLISH~

This is the end of the story, not yet brought to an end. I tried to ... I do not know on what I tried. I wanted to communicate something, but I do not know what. What you see in this? In the passage from the story and the picture? I asked to Shiza from my text drawn picture. UNLESS FOR THE FIRST TIME he drew the background so thoroughly, I'm proud of my brother. I hope you are too ^ ^

"...
- Mr. Lithuania! Mr. Lithuania! - The room came breathless Raivis. I looked at him over the rim of washed burns and raised my eyebrows. - Mr. Lithuania ... Phone ... Phone call for you. From Polish - panted, smiling at me wide. Wet cloth fell out of my hand with a loud hit flat on the floor. I did not care for it. Driven by an unknown force I ran to the phone in the living room and grabbed the phone.
- H-hello? - I asked a trembling voice and leaned against the wall. I heard a terrible noise and nothing else. - Hello? - I asked even more insecure.
- Terribly hard to to call you Liet! - I heard. Knees buckled under me and slid down the wall.
- You are alive ... - I whispered. - You are alive ... - And tears began to flow alone my cheeks.
..."

I'll give you only enough. More will get to finish. And I'm already at the end. Although this text useful for a few more treatments. Why I took to writing? A few days ago I went back to his favorite reading of the gymnasium "Stones on the quarterdeck" (I do not know how English is the name of the book), and the Polish language watched the movie "The Pianist" ... I could not just an idea came alone, the hand she was moving.

Description
Jest to końcówka opowiadania, jeszcze nie dopracowanego do końca. Starałem się... nie wiem nad czym się starałem. Chciałem coś przekazać, nie wiem jednak co. Co wy w tym widzicie? We fragmencie opowiadania i w rysunku? Poprosiłem Shize aby na podstawie mojego tekstu narysował arta. Nie chciało nam sie jechać na tablecie, który i tak się z nami ostatnio pokłócił i strzelił focha, nie pracuję. Dlatego macie rysunek rysowany taki. PIERWSZY RAZ chyba narysował tło tak dokładnie, jestem dumny z brata. Mam nadzieję, że wy też jesteście ^^
"...
- Panie Litwo! Panie Litwo! - Do pokoju wpadł zdyszany Raivis. Podniosłem na niego wzrok znad przemywanego oparzenia i uniosłem brwi. - Panie Litwo... Telefon... TELEFON Z POLSKI! - wydyszał, uśmiechając się do mnie szeroko. Mokra szmatka wypadła mi z dłoni i z głośnym plaskiem uderzyła o podłogę. Nie dbałem o to. Gnany nieznaną mi siłą pobiegłem do telefonu w salonie i złapałem za słuchawkę.
- H-halo? - spytałem drżącym głosem i oparłem się o ścianę. Słyszałem straszny szum i nic poza tym. - Halo? - spytałem jeszcze bardziej niepewnie.
- Strasznie ciężko jest się do ciebie dodzwonić Liciu! - usłyszałem. Kolana się pode mną ugięły i zjechałem po ścianie.
- Ty żyjesz... - wyszeptałem. - Ty żyjesz... - I łzy same zaczęły płynąć mi po policzkach.

..."

Dam wam tylko tyle. Więcej dostaniecie jak skończę. A jestem już na końcu. Choć temu tekstowi przyda się jeszcze kilka zabiegów kosmetycznych. Dlaczego mnie wzięło? Kilka dni temu wróciłem do swojej ulubionej lektury z gimnazjum "Kamienie na szaniec", na języku polskim oglądaliśmy film "Pianista"... nie mogłem po prostu, wena sama przyszła, ręka ruszała się sama.

~ENGLISH~

This is the end of the story, not yet brought to an end. I tried to ... I do not know on what I tried. I wanted to communicate something, but I do not know what. What you see in this? In the passage from the story and the picture? I asked to Shiza from my text drawn picture. UNLESS FOR THE FIRST TIME he drew the background so thoroughly, I'm proud of my brother. I hope you are too ^ ^

"...
- Mr. Lithuania! Mr. Lithuania! - The room came breathless Raivis. I looked at him over the rim of washed burns and raised my eyebrows. - Mr. Lithuania ... Phone ... Phone call for you. From Polish - panted, smiling at me wide. Wet cloth fell out of my hand with a loud hit flat on the floor. I did not care for it. Driven by an unknown force I ran to the phone in the living room and grabbed the phone.
- H-hello? - I asked a trembling voice and leaned against the wall. I heard a terrible noise and nothing else. - Hello? - I asked even more insecure.
- Terribly hard to to call you Liet! - I heard. Knees buckled under me and slid down the wall.
- You are alive ... - I whispered. - You are alive ... - And tears began to flow alone my cheeks.
..."

I'll give you only enough. More will get to finish. And I'm already at the end. Although this text useful for a few more treatments. Why I took to writing? A few days ago I went back to his favorite reading of the gymnasium "Stones on the quarterdeck" (I do not know how English is the name of the book), and the Polish language watched the movie "The Pianist" ... I could not just an idea came alone, the hand she was moving.