HOME | DD

Description
Kiedy wbiegłem na wzniosłość drogi mym oczom ukazał sie las... Las krzyży. Obejrzałem się spokojnie za siebie i tak jak się spodziewałem, cyganie już mnie nie gonili. Mogłem pozwolić sobie na chwilę odpoczynku. Usiadłem bezczelnie na samym środku tego majdanu, rozpiąłem kilka guzików pod szyją i sięgnąłem ręką pod pazuchę ujmując szkło skrzętnie przy ciele schowane. Uniosłem, flaszke zroszoną moim potem, na wysokość oczu, patrząc pod słońce na tę dawkę mętnego narkotyku z łagodnych świętokrzyskich kartofli. Przełyk wyschnięty na wiór, domagał się zwilżenia. Niezwlekając odbiłem litrową butelkę czołem w taki sposób, że korek wysunął się tylko do połowy i ani jedna kropla szlachetnego trunku na ziemie nie skapnęła. Wyciągnąłem zębami ostatecznie ten zator dzielący mnie od dziadkowego 'wina' na ziemniakach pędzonego. Korek spadł na ziemię i stoczył się z niewielkiego pagórka, kilka metrów w dół. Wstałem niespiesznie, żeby go poszukać pod krzyżami i na zaś butelkie zatknąć na nowo. Przede mną jak grzyb po deszczu pojawił się jaskiś zakapior. W każdem bądź razie kizior musiał być pierwszej klasy, po bystrych oczach dało poznać. Moge przysiąc na życie każdego z mieszkańców Wasylowa, że wcześniej go tam nie było. Wziął się taki niewiadomo z kąd, a teraz przyglądając się mi i mojej butelce wysączył bezceremonialnie przez zęby:
- No to co, walczymy, czy przyglądamy się na siebie?
- Nu, panie starszy, pewno, że walczymy! - odpowiedziałem z entuzjazmem, bo poznać szybko idzie, że chłop swój.
- A co masz obesrańcu?
-Czystą. Kartoflaną. Z importowanych kartofli. No... he? Przepuść pan do organizmu tę ampułę.
Podałem mu flaszkę, a ten wciągnął, że aż przeciąg poszedł. Nastepnie ja swoją frakcję upiłem.
- Mierzdu pierwoj i wtaroj pierierowczik nie balszoj – rzekłem, a moją twarz przyozdobił piękny szczery słowiański uśmiech
- A co ja bym trzeźwy robił na Nowym Świecie? - czknął sentymentalnie pan starszy.
[...] w miłej atmosferze, zmontowaliśmy tę butelkę do końca. Wtem pan zakapior, nie wiem, jak on ma na imię, on sam też nie wie, jak mu na imię, przebąknął do mnie:
- Właściwie nie powinienem z tobą rozmawiać gołowąsie, gdyż jesteś w tej chwili upierdolony w trzy dupy...
Tu, dziadyga przesadził, jednak gdy chciałem wstać i w twarz wyrecytować mu, że literek na dwóch to za mało, żeby rozłożyć takiego sportowca jak ja, on spokojnie położył mi rękę na ramieniu i dokończył zdanie.
- ...ale sprawiasz wrażenie człowieka, który nie ma pod kapielą nawalone. Słuchaj zatem synek co Ci mam do powiedzenia. - mówiąc to sięgnął do kieszeni i wyciągnął butelkę piwa, żeby przepłukać nereczki i gardło.
- Bo to widzisz szczylu, Polacy teraz w swoich zamiarach upadną i Polska trzykroć będzie rozszarpana...
Łyknął solidnego łyka z pianką i kontynuował, przerywając co parę słów na chwilę wystarczającą do wypicia tęgiego haka jasnego piwa.
-... Różni ludzie kusić się będą o jej odbudowanie, ale nadaremnie. Przyjdzie wielki mąż od zachodu: Polacy oddadzą się jemu na usługi; wiele im przyobieca, a mało uczyni: chociaż nazwą się znowu narodem, będą jęczeli pod jarzmem Niemców i Moskali. Potem zostanie ich królem człowiek zły i zacięty, który wiele krwi przeleje. Polacy powstaną przeciw niemu, i jeszcze upadną przez nieład i niezgodę. Długo niewola i ucisk rozciągną się nad nimi; aż na koniec zajaśnieją błogie czasy, kiedy naród bogaty sypnie pieniędzmi, Mahometanie w Horyniu napoją swoje konie, i Moskale dwa razy na głowę pobici zostaną: raz pod Batowem około Semi-mohił. Siedmiu mogił wiesz... drugi raz pod Starym Konstantynowem w jarze Hanczarycha polem zwanym. Od tego czasu Polska zakwitnie od Czarnego do Białego morza i będzie trwała po wieki wieków...

Description
Kiedy wbiegłem na wzniosłość drogi mym oczom ukazał sie las... Las krzyży. Obejrzałem się spokojnie za siebie i tak jak się spodziewałem, cyganie już mnie nie gonili. Mogłem pozwolić sobie na chwilę odpoczynku. Usiadłem bezczelnie na samym środku tego majdanu, rozpiąłem kilka guzików pod szyją i sięgnąłem ręką pod pazuchę ujmując szkło skrzętnie przy ciele schowane. Uniosłem, flaszke zroszoną moim potem, na wysokość oczu, patrząc pod słońce na tę dawkę mętnego narkotyku z łagodnych świętokrzyskich kartofli. Przełyk wyschnięty na wiór, domagał się zwilżenia. Niezwlekając odbiłem litrową butelkę czołem w taki sposób, że korek wysunął się tylko do połowy i ani jedna kropla szlachetnego trunku na ziemie nie skapnęła. Wyciągnąłem zębami ostatecznie ten zator dzielący mnie od dziadkowego 'wina' na ziemniakach pędzonego. Korek spadł na ziemię i stoczył się z niewielkiego pagórka, kilka metrów w dół. Wstałem niespiesznie, żeby go poszukać pod krzyżami i na zaś butelkie zatknąć na nowo. Przede mną jak grzyb po deszczu pojawił się jaskiś zakapior. W każdem bądź razie kizior musiał być pierwszej klasy, po bystrych oczach dało poznać. Moge przysiąc na życie każdego z mieszkańców Wasylowa, że wcześniej go tam nie było. Wziął się taki niewiadomo z kąd, a teraz przyglądając się mi i mojej butelce wysączył bezceremonialnie przez zęby:
- No to co, walczymy, czy przyglądamy się na siebie?
- Nu, panie starszy, pewno, że walczymy! - odpowiedziałem z entuzjazmem, bo poznać szybko idzie, że chłop swój.
- A co masz obesrańcu?
-Czystą. Kartoflaną. Z importowanych kartofli. No... he? Przepuść pan do organizmu tę ampułę.
Podałem mu flaszkę, a ten wciągnął, że aż przeciąg poszedł. Nastepnie ja swoją frakcję upiłem.
- Mierzdu pierwoj i wtaroj pierierowczik nie balszoj – rzekłem, a moją twarz przyozdobił piękny szczery słowiański uśmiech
- A co ja bym trzeźwy robił na Nowym Świecie? - czknął sentymentalnie pan starszy.
[...] w miłej atmosferze, zmontowaliśmy tę butelkę do końca. Wtem pan zakapior, nie wiem, jak on ma na imię, on sam też nie wie, jak mu na imię, przebąknął do mnie:
- Właściwie nie powinienem z tobą rozmawiać gołowąsie, gdyż jesteś w tej chwili upierdolony w trzy dupy...
Tu, dziadyga przesadził, jednak gdy chciałem wstać i w twarz wyrecytować mu, że literek na dwóch to za mało, żeby rozłożyć takiego sportowca jak ja, on spokojnie położył mi rękę na ramieniu i dokończył zdanie.
- ...ale sprawiasz wrażenie człowieka, który nie ma pod kapielą nawalone. Słuchaj zatem synek co Ci mam do powiedzenia. - mówiąc to sięgnął do kieszeni i wyciągnął butelkę piwa, żeby przepłukać nereczki i gardło.
- Bo to widzisz szczylu, Polacy teraz w swoich zamiarach upadną i Polska trzykroć będzie rozszarpana...
Łyknął solidnego łyka z pianką i kontynuował, przerywając co parę słów na chwilę wystarczającą do wypicia tęgiego haka jasnego piwa.
-... Różni ludzie kusić się będą o jej odbudowanie, ale nadaremnie. Przyjdzie wielki mąż od zachodu: Polacy oddadzą się jemu na usługi; wiele im przyobieca, a mało uczyni: chociaż nazwą się znowu narodem, będą jęczeli pod jarzmem Niemców i Moskali. Potem zostanie ich królem człowiek zły i zacięty, który wiele krwi przeleje. Polacy powstaną przeciw niemu, i jeszcze upadną przez nieład i niezgodę. Długo niewola i ucisk rozciągną się nad nimi; aż na koniec zajaśnieją błogie czasy, kiedy naród bogaty sypnie pieniędzmi, Mahometanie w Horyniu napoją swoje konie, i Moskale dwa razy na głowę pobici zostaną: raz pod Batowem około Semi-mohił. Siedmiu mogił wiesz... drugi raz pod Starym Konstantynowem w jarze Hanczarycha polem zwanym. Od tego czasu Polska zakwitnie od Czarnego do Białego morza i będzie trwała po wieki wieków...