HOME | DD

Description
70’ler…Büyük gri bir yapı…Herhangi bir resmi kuruluş olması olası…Muhtemelen adliye ya da ona benzer bir yer.

Kapısından içeri girildiğinde çok büyük bir fuaye ve fuayenin duvar kenarlarında küçük küçük odalar.
Resmi kıyafetli görevliler … Fuaye çok ama çok kalabalık….Bir sürü insan sabırsız bir bekleyiş halinde.

Adam bu kalabalıktan biridir ve bir bilgiye ulaşmak için ordadır.  Üzerinde kahverengi bol paçalı bir pantolon, üzerinde siyah kısa kollu bir gömlek  vardır. Yanık tenli , kumral , uzun saçlıdır.
Bekleyiş ve içinde bulunduğu insan seli canını fena halde sıkmıştır. Seçeneği olsa orada o alanda sıkışmak yerine, sahile yakın bir yerde, bir kaç kadeh içki içmeyi tercih edecektir.  Ama beklemek zorundadır…

Kadın işlemlerin bitmesini beklemektedir. Diz kapağına kadar inen siyah zarif bir etek , ince füme çoraplar; bileklerinin zerafetini belli eden şık ayakkabıları vardır. İçinde bulunduğu karmaşık ruh hali, yapının atmosferiyle birleştiğinden, dayanılmaz bir sıkıntı ve bulantı yaşamaktır. Tek başına fuayedeki bir bankta oturmaktadır.Dalgın bir biçimde içindeki büyük boşluğu düşünmektedir. Nasıl bu kadar yalnız olabildiğini , hayatının nasıl birkaç şeyden ibaret olduğunu düşünür. Sakin bir biçimde saçlarıyla oynamaya başlar kadın. Kendisinde en çok sevdiği şey  uzun siyah saçlarıdır. Bir biçimde saçları güç vermiştir hep kadına…
Bacak bacak üstüne atmıştır kadın ve üstteki bacağını belli bir ritimde sallamaktadır.

Adam daha fazla ayakta durmak istemez. Bekleyişin uzun süreceğini bilmektedir. Birden gözü kadının oturduğu banka ilişir. Sadece banktaki boşluğu görmüştür. Banka doğru ilerler. Kadını fark eder. Ama bu bakış yalnızca birinin orada olduğunu görme biçimidir. Sessizce kadına doğru eğilir ve

- Oturabilir miyim “ der…

Kadın düşüncelidir ve aniden gelen bu sesin ürküntüsüyle adama döner… Sesin sahibine şöyle bir bakar ..
Adam temiz biri gibi görünür kadına….Bir ferahlık hisseder belli belirsiz… Aklındaki düşünce yığınları
dağılmıştır birden … Şimdi iki kişilik beklenecektir...Tek kişi beklemekten çok daha iyi …

- “ Tabi buyurun “…

Adam oturur… Kadın çok sevinmiştir yabancının gelişine çünkü algısı dağılmış  ve yeni bir algı başlamıştır..
Ayağını yalnız olduğunda salladığı ritimden çok daha yavaş sallamaya başlamıştır…Hatta ritim belli belirsizdir…Adamın ilgisini çekmiştir kadının dalgınlığı…Böylesi güzel bir kadını bu kadar dalgın yapan şey ne olabilir diye geçirir içinden…

Sıkılgandır ikiside …. Öylece oturdukları alanı paylaşan, ama sınırlarını (oturma sınırlarını) ihlal etmeyen iki çok tanıdık yabancıdırlar……. Adamın elinde günlük gazetelerden biri vardır… Kadın diğer bacağının üstüne attığı bacağını; adam elindeki gazeteyi sakin ve belli belirsiz sallar. Aynı ritim yakalanmıştır…
Kadın bacağını adam gazeteyi usul usul sallamaya devam eder… İşte bir ortaklık kurulmuştur… Kadında adamda ritmin farkına varmışlar  ve bu nokta her ikisinde çekici gelmiştir…. İkisi arasında tasarlanmamış, önceden düşünülmemiş bir oyun başlamıştır. Her ikiside oyunu bozmak istememişler ve ikiside akan zamana bırakmışlardır kendilerini…Aynı ritim , aynı biçim…. Kadın her geçen an biraz daha sevinmiştir yabancının gelişine… Adam içten içe bir huzur hissetmektedir… Fuaye hala çok gürültülü , basık ve kalabalıktır…Ama adam ve kadın iyi hissederler…Bekleyiş yalnızca bir bekleyiş değildir artık…İki yabancı oyun oynamaktadırlar beklerken…Beklemek yalnızca bir boşluğun karşılığıdır… Tıpkı Godot gibi….

Neden sonra kadın içinden bir parça sunmayı dener bu yabancıya…. Hayatı boyunca hiç yapmadığı bir şey yapmayı ister…

- “ Ne kadar sıcak birgün” der adama…

Sadece bu kısacık cümleyle aslında ne kadar sıkıldığını , kendi alanında öylece kalakalmaktan boğulduğunu hissettirmek istemiştir …Adam inanamaz önce… Çünkü geçmiştir duygu, çok tanıdıktır…Uzun zamandır hissettiği bir histir bu ve daha adını bile bilmediği , yalnızca ikinci kez sesini duyduğu bu kadın ona kendisinin cesaret edemeyeceği bişi fısıldamıştır….Adam tum beniliğiyle titrediğini fark eder…Tüm bekleyişleri , tüm o karanlık mana arayışları “sıcak bir  gün” kadar kısadır aslında…Sihirli bir cümledir bu…
Tüm hayatı sıcak bir gün gibidir…Bulantı dolu….

Kadına döner ; ve

- “Hayatımda geçirdiğim en sıcak gün”

Bir süre bir şey söyleyememenin verdiği garip sıkıntıyla duraksadılar. Aslında çok fazla şeyleri vardı birbirlerine söyleyecek. Zaman garip bir oyun oynuyordu sanki onlara. Konuşacaklardı hem de uzun uzun…
Sadece önce içlerini dolduran bu garip güven ve ferahlık hissini anlamlandırmalarını bekliyordu zaman tanrısı… Önce silahlarını bırakacaklardı. Keşke şehvetli bir kırmızı şarap içiyor olabilseydiler şu an… Şarabın ağusu her ikisinin de kilitlerini açmalarını hızlandırırdı belki de…

Kadın masal dinlemek istediğini fark etti birden…”Keşke şimdi bana tam bu anda bu kalabalıkta bir masal anlatabilse” diye geçirdi içinden. Sonun mutlu ya da hüzünlü olması önemsizdi… Sadece kendi gerçekliğinin dışına çıkmak istiyordu…. Zaten bu yabancı kendi gerçekliğini, tartımını kırmamış mıydı ?

Adam kadını dinlemek istiyordu … Kadının yüzünü kusursuzlaştıran dudaklarından, tüm vücudunu ele geçiren o muhteşem sesini duymak istiyordu…. Kim di bu kadın ve daha da önemlisi nasıl oluyordu sıkıcı benliğinin daha önce kimsenin yapamadığı ölçüde etkilenmesi ? Düşünemeyecek kadar gerçeklik dışındaydı… Sadece dinlemek istiyordu kadını… dinlemek……

“Ve hep senin beni serinletmeni bekledim ; hep bir gün senin sesinde tüm olan bitenden kurtulacağımı hissettim…Gözlerine baktığımda şimdi olduğu gibi gözlerimin nasıl parladığını görebilmeyi istedim hep…Beni ; kendi içime mahkum ettiğim bu esaretten kurtaracağın günü bekledim ….Seni tanıyorum…Seni tanımak için sadece gözlerine bakmalıydım…Artık seni tanıyorum…Senin beni bütünleyeceğini biliyorum bir şekilde…Teninde huzur bulacağımı biliyorum…Senin önünde ya da arkadan da değil de tam yanında duracağımı biliyorum…Okul sıralarında olduğu gibi aşmam gereken tüm büyük sınavlarda yanımda duracağını ve bende senin yanında duracağımı biliyorum…Sana ; yalnızken kendime bile söylemekte zorlandığım tüm sırlarımı verebileceğimi ve seninde bana tüm sırlarını verebileceğini biliyorum…Sen “o” sun işte…Burada bu acayip kalabalıkta yanında dururken “o” olduğunu biliyorum…” dedi aslında kadına…

Kadın adamın baktığı gözlerinden uzun uzun baktı adama…Sadece baktığında gördüğü şey kendi gözlerinin yansısıydı…Hiç görmemişti başkasının gözlerinden gözlerinin nasıl parladığını…Adama bu denli baktığında içinin nasıl ferahladığını hissetti…Adamı yıllarca beklemişti sanki….Ya da adamda karşılık bulan bu ferahlık hissini…Kendine bile açıklayamadığı bir tutku sarmıştı tüm bedenini…İnanmakta zorlanıyordu kadın…Bir yabancıya hissettiği aniden gelişen bu yoğunluğu anlamlandırmakta zorlanıyordu…Kendi mesafesinin kısalması, onun için yeni bir şeydi…İlk defa bu kadar özgür hissetti kadın…Karşısında duran bu yabancı özgürleştirmişti sanki… Ve kadın adamı gözlerinde saklamak istedi…Tüm bulantısı yeni bulduğu, kendisini hiç olmadığı kadar iyi hissettiren bu duyguyu kaybetmeme ihtiyacına dönüştü…

Fuaye , kalabalık , gelmeyen sıralar her şey son bulmuştu…Orda duran bu manasız kalabalık yoktu…dışarıda muhteşem bir hava, birbirini yıllarca beklemiş  iki insan , iki çift göz , bir bank ve bir tutku vardı artık…

Kadınla adam tek söz bile etmeden baktılar birbirlerine…Birine bir şeyler söylemek için kelimelere ihtiyaç yoktur bazen…Tam içine baktılar ve söylenecek şey yalnızca neden bu kadar uzun sürdüğüydü….
Nerdeydiler bunca zaman? …

Adam elini tuttu kadının…Kadın elinde hissetti adamı….Kadın adama doğru yaklaştı…Ve kafasını , o simsiyah uzun saçlarını adamın omzundan aşağıya doğru bıraktı…Adam usulca kadının ipeksi saçlarında dolaştırdı elini….Ve kadına

- “  Seni çok uzun zamandır bekliyordum”…dedi  fısıldayarak

Description
70’ler…Büyük gri bir yapı…Herhangi bir resmi kuruluş olması olası…Muhtemelen adliye ya da ona benzer bir yer.

Kapısından içeri girildiğinde çok büyük bir fuaye ve fuayenin duvar kenarlarında küçük küçük odalar.
Resmi kıyafetli görevliler … Fuaye çok ama çok kalabalık….Bir sürü insan sabırsız bir bekleyiş halinde.

Adam bu kalabalıktan biridir ve bir bilgiye ulaşmak için ordadır.  Üzerinde kahverengi bol paçalı bir pantolon, üzerinde siyah kısa kollu bir gömlek  vardır. Yanık tenli , kumral , uzun saçlıdır.
Bekleyiş ve içinde bulunduğu insan seli canını fena halde sıkmıştır. Seçeneği olsa orada o alanda sıkışmak yerine, sahile yakın bir yerde, bir kaç kadeh içki içmeyi tercih edecektir.  Ama beklemek zorundadır…

Kadın işlemlerin bitmesini beklemektedir. Diz kapağına kadar inen siyah zarif bir etek , ince füme çoraplar; bileklerinin zerafetini belli eden şık ayakkabıları vardır. İçinde bulunduğu karmaşık ruh hali, yapının atmosferiyle birleştiğinden, dayanılmaz bir sıkıntı ve bulantı yaşamaktır. Tek başına fuayedeki bir bankta oturmaktadır.Dalgın bir biçimde içindeki büyük boşluğu düşünmektedir. Nasıl bu kadar yalnız olabildiğini , hayatının nasıl birkaç şeyden ibaret olduğunu düşünür. Sakin bir biçimde saçlarıyla oynamaya başlar kadın. Kendisinde en çok sevdiği şey  uzun siyah saçlarıdır. Bir biçimde saçları güç vermiştir hep kadına…
Bacak bacak üstüne atmıştır kadın ve üstteki bacağını belli bir ritimde sallamaktadır.

Adam daha fazla ayakta durmak istemez. Bekleyişin uzun süreceğini bilmektedir. Birden gözü kadının oturduğu banka ilişir. Sadece banktaki boşluğu görmüştür. Banka doğru ilerler. Kadını fark eder. Ama bu bakış yalnızca birinin orada olduğunu görme biçimidir. Sessizce kadına doğru eğilir ve

- Oturabilir miyim “ der…

Kadın düşüncelidir ve aniden gelen bu sesin ürküntüsüyle adama döner… Sesin sahibine şöyle bir bakar ..
Adam temiz biri gibi görünür kadına….Bir ferahlık hisseder belli belirsiz… Aklındaki düşünce yığınları
dağılmıştır birden … Şimdi iki kişilik beklenecektir...Tek kişi beklemekten çok daha iyi …

- “ Tabi buyurun “…

Adam oturur… Kadın çok sevinmiştir yabancının gelişine çünkü algısı dağılmış  ve yeni bir algı başlamıştır..
Ayağını yalnız olduğunda salladığı ritimden çok daha yavaş sallamaya başlamıştır…Hatta ritim belli belirsizdir…Adamın ilgisini çekmiştir kadının dalgınlığı…Böylesi güzel bir kadını bu kadar dalgın yapan şey ne olabilir diye geçirir içinden…

Sıkılgandır ikiside …. Öylece oturdukları alanı paylaşan, ama sınırlarını (oturma sınırlarını) ihlal etmeyen iki çok tanıdık yabancıdırlar……. Adamın elinde günlük gazetelerden biri vardır… Kadın diğer bacağının üstüne attığı bacağını; adam elindeki gazeteyi sakin ve belli belirsiz sallar. Aynı ritim yakalanmıştır…
Kadın bacağını adam gazeteyi usul usul sallamaya devam eder… İşte bir ortaklık kurulmuştur… Kadında adamda ritmin farkına varmışlar  ve bu nokta her ikisinde çekici gelmiştir…. İkisi arasında tasarlanmamış, önceden düşünülmemiş bir oyun başlamıştır. Her ikiside oyunu bozmak istememişler ve ikiside akan zamana bırakmışlardır kendilerini…Aynı ritim , aynı biçim…. Kadın her geçen an biraz daha sevinmiştir yabancının gelişine… Adam içten içe bir huzur hissetmektedir… Fuaye hala çok gürültülü , basık ve kalabalıktır…Ama adam ve kadın iyi hissederler…Bekleyiş yalnızca bir bekleyiş değildir artık…İki yabancı oyun oynamaktadırlar beklerken…Beklemek yalnızca bir boşluğun karşılığıdır… Tıpkı Godot gibi….

Neden sonra kadın içinden bir parça sunmayı dener bu yabancıya…. Hayatı boyunca hiç yapmadığı bir şey yapmayı ister…

- “ Ne kadar sıcak birgün” der adama…

Sadece bu kısacık cümleyle aslında ne kadar sıkıldığını , kendi alanında öylece kalakalmaktan boğulduğunu hissettirmek istemiştir …Adam inanamaz önce… Çünkü geçmiştir duygu, çok tanıdıktır…Uzun zamandır hissettiği bir histir bu ve daha adını bile bilmediği , yalnızca ikinci kez sesini duyduğu bu kadın ona kendisinin cesaret edemeyeceği bişi fısıldamıştır….Adam tum beniliğiyle titrediğini fark eder…Tüm bekleyişleri , tüm o karanlık mana arayışları “sıcak bir  gün” kadar kısadır aslında…Sihirli bir cümledir bu…
Tüm hayatı sıcak bir gün gibidir…Bulantı dolu….

Kadına döner ; ve

- “Hayatımda geçirdiğim en sıcak gün”

Bir süre bir şey söyleyememenin verdiği garip sıkıntıyla duraksadılar. Aslında çok fazla şeyleri vardı birbirlerine söyleyecek. Zaman garip bir oyun oynuyordu sanki onlara. Konuşacaklardı hem de uzun uzun…
Sadece önce içlerini dolduran bu garip güven ve ferahlık hissini anlamlandırmalarını bekliyordu zaman tanrısı… Önce silahlarını bırakacaklardı. Keşke şehvetli bir kırmızı şarap içiyor olabilseydiler şu an… Şarabın ağusu her ikisinin de kilitlerini açmalarını hızlandırırdı belki de…

Kadın masal dinlemek istediğini fark etti birden…”Keşke şimdi bana tam bu anda bu kalabalıkta bir masal anlatabilse” diye geçirdi içinden. Sonun mutlu ya da hüzünlü olması önemsizdi… Sadece kendi gerçekliğinin dışına çıkmak istiyordu…. Zaten bu yabancı kendi gerçekliğini, tartımını kırmamış mıydı ?

Adam kadını dinlemek istiyordu … Kadının yüzünü kusursuzlaştıran dudaklarından, tüm vücudunu ele geçiren o muhteşem sesini duymak istiyordu…. Kim di bu kadın ve daha da önemlisi nasıl oluyordu sıkıcı benliğinin daha önce kimsenin yapamadığı ölçüde etkilenmesi ? Düşünemeyecek kadar gerçeklik dışındaydı… Sadece dinlemek istiyordu kadını… dinlemek……

“Ve hep senin beni serinletmeni bekledim ; hep bir gün senin sesinde tüm olan bitenden kurtulacağımı hissettim…Gözlerine baktığımda şimdi olduğu gibi gözlerimin nasıl parladığını görebilmeyi istedim hep…Beni ; kendi içime mahkum ettiğim bu esaretten kurtaracağın günü bekledim ….Seni tanıyorum…Seni tanımak için sadece gözlerine bakmalıydım…Artık seni tanıyorum…Senin beni bütünleyeceğini biliyorum bir şekilde…Teninde huzur bulacağımı biliyorum…Senin önünde ya da arkadan da değil de tam yanında duracağımı biliyorum…Okul sıralarında olduğu gibi aşmam gereken tüm büyük sınavlarda yanımda duracağını ve bende senin yanında duracağımı biliyorum…Sana ; yalnızken kendime bile söylemekte zorlandığım tüm sırlarımı verebileceğimi ve seninde bana tüm sırlarını verebileceğini biliyorum…Sen “o” sun işte…Burada bu acayip kalabalıkta yanında dururken “o” olduğunu biliyorum…” dedi aslında kadına…

Kadın adamın baktığı gözlerinden uzun uzun baktı adama…Sadece baktığında gördüğü şey kendi gözlerinin yansısıydı…Hiç görmemişti başkasının gözlerinden gözlerinin nasıl parladığını…Adama bu denli baktığında içinin nasıl ferahladığını hissetti…Adamı yıllarca beklemişti sanki….Ya da adamda karşılık bulan bu ferahlık hissini…Kendine bile açıklayamadığı bir tutku sarmıştı tüm bedenini…İnanmakta zorlanıyordu kadın…Bir yabancıya hissettiği aniden gelişen bu yoğunluğu anlamlandırmakta zorlanıyordu…Kendi mesafesinin kısalması, onun için yeni bir şeydi…İlk defa bu kadar özgür hissetti kadın…Karşısında duran bu yabancı özgürleştirmişti sanki… Ve kadın adamı gözlerinde saklamak istedi…Tüm bulantısı yeni bulduğu, kendisini hiç olmadığı kadar iyi hissettiren bu duyguyu kaybetmeme ihtiyacına dönüştü…

Fuaye , kalabalık , gelmeyen sıralar her şey son bulmuştu…Orda duran bu manasız kalabalık yoktu…dışarıda muhteşem bir hava, birbirini yıllarca beklemiş  iki insan , iki çift göz , bir bank ve bir tutku vardı artık…

Kadınla adam tek söz bile etmeden baktılar birbirlerine…Birine bir şeyler söylemek için kelimelere ihtiyaç yoktur bazen…Tam içine baktılar ve söylenecek şey yalnızca neden bu kadar uzun sürdüğüydü….
Nerdeydiler bunca zaman? …

Adam elini tuttu kadının…Kadın elinde hissetti adamı….Kadın adama doğru yaklaştı…Ve kafasını , o simsiyah uzun saçlarını adamın omzundan aşağıya doğru bıraktı…Adam usulca kadının ipeksi saçlarında dolaştırdı elini….Ve kadına

- “  Seni çok uzun zamandır bekliyordum”…dedi  fısıldayarak