HOME | DD

Description
Beyoğlu denilince, önce tramvay gelir hepinizin aklına. istiklal caddesinde kalabalığa karışmışken, arkanızdan gelen sesi duyar ve kenara çekilirsiniz. yol onundur, kırmızılarını giymiş yanınızdan geçmektedir.

beyoğlu denilince, kalabalık gelir aklınıza... her yerden, her semtten insan akın akın dökülür "istiklal"e...

beyoğlu denilince, yaşam gelir aklıma... ıssız, terkedilmiş bedenler köşe başlarını tutup, gerçeğin kabusunu oluştururken... görmez, işitmez insan rolüne bürünürüz. sanki film perdesine yansımış, tek karelik görüntülerdir onlar. bilincimiz yetmez onları algılamaya, duyarlılığımız da...

öyle istiklal'in başından bakmakla anlaşılmaz beyoğlu... sinema perdesinin önünde yüzlerce kafa vardır. ne alt yazısını görebilirsiniz, ne de jönün sarışın kadını ö ptüğünü...

yükseklere çıkacaksınız, kuşbakışı göreceksiniz tramvayı, galatasaray'ı ve hemen köşedeki simitçiyi... ileriye doğru nokta olarak kaybolduğunu göreceksiniz insanların. gözleriniz kamaşacak, üç yaşındaki bir çocuğun dar dünyasında, geniş dekorların şokuyla karşılaşmasının şiddetini hissedeceksiniz.

dar sokaklar arasında kaybolmuş minareler çıkacak karşınıza... ya da heybetiyle başınızı döndürecek kiliseler.

sonra, yorulacak gözleriniz bu alaca devasallıktan... şişedeki balığın yanına arkadaş olmaya gideceksiniz, çiçek pasajına...

elveda derken beyoğlu'na bir günde daha; yavaş yavaş kararacak görüntüsü... sonra ya unutulacak beyoğlu, ya da sadece kırmızısının hatırlanmasının öfkesiyle unutacak sizi...

Description
Beyoğlu denilince, önce tramvay gelir hepinizin aklına. istiklal caddesinde kalabalığa karışmışken, arkanızdan gelen sesi duyar ve kenara çekilirsiniz. yol onundur, kırmızılarını giymiş yanınızdan geçmektedir.

beyoğlu denilince, kalabalık gelir aklınıza... her yerden, her semtten insan akın akın dökülür "istiklal"e...

beyoğlu denilince, yaşam gelir aklıma... ıssız, terkedilmiş bedenler köşe başlarını tutup, gerçeğin kabusunu oluştururken... görmez, işitmez insan rolüne bürünürüz. sanki film perdesine yansımış, tek karelik görüntülerdir onlar. bilincimiz yetmez onları algılamaya, duyarlılığımız da...

öyle istiklal'in başından bakmakla anlaşılmaz beyoğlu... sinema perdesinin önünde yüzlerce kafa vardır. ne alt yazısını görebilirsiniz, ne de jönün sarışın kadını ö ptüğünü...

yükseklere çıkacaksınız, kuşbakışı göreceksiniz tramvayı, galatasaray'ı ve hemen köşedeki simitçiyi... ileriye doğru nokta olarak kaybolduğunu göreceksiniz insanların. gözleriniz kamaşacak, üç yaşındaki bir çocuğun dar dünyasında, geniş dekorların şokuyla karşılaşmasının şiddetini hissedeceksiniz.

dar sokaklar arasında kaybolmuş minareler çıkacak karşınıza... ya da heybetiyle başınızı döndürecek kiliseler.

sonra, yorulacak gözleriniz bu alaca devasallıktan... şişedeki balığın yanına arkadaş olmaya gideceksiniz, çiçek pasajına...

elveda derken beyoğlu'na bir günde daha; yavaş yavaş kararacak görüntüsü... sonra ya unutulacak beyoğlu, ya da sadece kırmızısının hatırlanmasının öfkesiyle unutacak sizi...