HOME | DD

Description

EDIT: Po roku nowa karta, bo na starą nie mogę już patrzeć xD No i Vlad bardzo się zmienił przez ten czas - starałam się to opisać w miarę krótko, so here you go:

Vlad w Declin poznał wielu niesamowitych ludzi i nieludzi, którzy zmienili jego światopogląd. Na początku miał cel - chciał zostać generałem, a nic innego się dla niego nie liczyło, nie planował się z nikim zaprzyjaźniać. Jednak przez rok dużo się w jego życiu zmieniło - otworzył się na ludzi, nauczył się z nimi rozmawiać, znalazł przyjaciół i zrezygnował ze swoich planów - udało mu się też poznać wojskowego stratega, który ogromnie mu zaimponował i sprawił, że Vlad zyskał nowy cel. Dzięki temu przestał agresywnie reagować na ludzi - już nie zależało mu, żeby wszystkich pokonać w wyścigu do stanowiska generała. Zrezygnował z zemsty i postanowił znaleźć inny cel. Pod wpływem bliskich przyjaciół zainteresował się bardziej sztuką, zaczął malować (chociaż nikt o tym nie wie i to tajemnica, więc ciii), dużo czytać i otworzył się na świat.
Najważniejsze z tego wszystkiego to chyba to, że przestał się bać. W końcu stwierdził, że jeżeli jego szkiełka pękną to trudno, i tak w końcu to się stanie, postanowił więc nie rezygnować z życia, zaczął ćwiczyć z Nikołajem, biegać, a rano wymyka się z akademii i chodzi po lesie ze strzelbą ćwicząc strzelanie. No i nie da się ukryć, że trochę urósł przez ten rok =w=

(stara karta - Szkiełko1 )
karta postaci do

Imię: Vladan
Nazwisko: Verre
Rasa: Szkiełek
Wiek: 20 lat
Znaki szczególne:

Część jego skóry składa się z kolorowych miękkich kawałków szkła. Ma je na twarzy, lewej cześci szyi, ramienia, kawałki w lewej dłoni i niemalże całą prawą; od pępka do klatki piersiowej (w kształcie linii) i na lewym biodrze. Jego lewe oko (a właściwie rogówka) całe pokryte jest cięką warstwą bordowego szkła, przez co widzi na nie trochę gorzej.

Zdolności dodatkowe:

Szkiełka mają moc, która niewiele im daje, ale potrafi być bardzo przydatna dla innych - kiedy przebywa się w ich obecności, nie czuje się niemal zmęczenia, ani głodu. Zamiast tego Szkiełka wypełniają swoich opiekunów* energią życiową, przez co potrafią zrobić o wiele więcej, niż zazwyczaj. Czują się silni, mają mnóstwo energii i zapału, stają się bardzo zmotywowani, zwiększa się ich siła fizyczna oraz odporność, organizm szybko się regenruje etc.
Szkiełka z tego mają tylko to, że nie muszą za dużo spać, same też wolno się męczą i nie potrzebują dużo jedzenia. Jednak większość swojej mocy oddają swoim opiekunom.

(*o tym, o co chodzi z opiekunami, będzie w bio~)

Cechy charakteru:

Vladan jest cichy, spokojny i bardzo poważny. Rzadko się śmieje. Ma swój cel i jest pewien, że nic nie sprawi, żeby z niego zrezygnował. Dla obcych ludzi jest bardzo zimny i zdynsansowany, jednak dla opiekuna potrafi być niezwykle czuły i ciepły. Jest bardzo wierny, kiedy znajdzie kogoś, na kim mu zależy, praktycznie nie widzi nikogo dookoła. Poza tym jest też bardzo dumny, nie będzie znosił obrazy, poniżania, dyscyplinowania. Nie do końca zdaje sobie sprawę jak to będzie - uczyć się w akademii, gdzie będzie musiał się podporządkować innym ludziom. Planuje osiągnąć najwyższy stopień wojskowy i sam wydawać rozkazy, żeby już nigdy nie musieć nikomu służyć.

Biografia:

Zacznę od przedstawienia rasy Szkiełek - powstały w wyniku dość niezwykłej mutacji, uzależnionej od ich miejsca zamieszkania. Przodkowie Vladana pracowali w fabryce szkła, w Harrachov, w Czechach. Niemal całe miasteczko zamieszkiwali pracownicy fabryki i ich rodziny, a w trakcie wybuchu kawałki szkła dostały się do ich ciał. Większość zginęła, jednak części udało się przeżyć, zostawiająć szkiełka w swoich ciałach. Jednak z powodu mutacji, szkło coraz mocniej zrastało się z ich organizmem, a później zaczęlo też pojawiać się w ciałach ich dzieci. Wkrótce każde dziecko z terenu zrujnowanego już miasteczka składało się, częściowo, ze szkła. Szkło osłabiało organizm i sprawiało, że ciało stawało się niezwykle kruche. Ale to nie obrażenia zewnętrzne były najbardziej niebiezpieczne.
Szkło rozprzestrzeniało się również w organiźmie i atakowało narządy wewnętrzne. Tworzyło cieńkie szklane osłony na narządach, co uniemożliwiało im prawidłowe funkcjonowanie i bardzo szybko prowadziło do śmierci. Każda osoba, należąca do tej rasy, nie mogła wiedzieć, ile zostało jej życia, ponieważ nie miała sposobu na poznanie tego, co szkło robi z jej organizmem. W każdej chwili mogło dosięgnąć serca i je zatrzymać. Nie było sposobu, żeby to przewidzieć.

Szybko okazało się, że Szkiełka nie są samowystarczalne. Nie były w stanie poradzić sobie same, a każdy, nawet najsłabszy przeciwnik, był w stanie je zniszczyć. Wtedy też okazało się, że Szkiełka nie mogą się rozmnażać między sobą - dzieci z takich zwiazków po prostu się nie rodziły. Prawdopodobnie zarodek zmieniał się po kilku dniach w bryłę szkła. Jedynym więc sposobem rozmnażania się były związki z ludźmi lub innymi mutantami. Szkiełka nie miały uprzedzeń - były gotowe przyjąć każdego, kto obiecał im ochronę, a w zamian za to oddawali się w całości.
Tak powstał zwyczaj znajdowania opiekunów. Opiekun był osobą, która przygarniała Szkiełko, chroniła je i opiekowała się nim, a w zamian za to dostawała mnótwo sił i życiowej energii. Znalezienie opiekuna stało się jedynym znanym Szkiełkom sposobem na przeżycie, więc bardzo szybko opuszczali rodziców i wyruszali na poszukiwania. Zazwyczaj zostawali z opiekunami do końca, choć ciężko było to określić, ponieważ Szkiełka nie utrzymywały ze sobą kontaktu. Odchodziły z rodzinnego miasta i nigdy już nie wracały.

A teraz konkretnie o Vladanie.

Jego ojciec znalazł sobie wspaniałego opiekuna, Francuza, któremu służył przez wiele lat. Bardzo szybko zakochał się w jego córce (która była człowiekiem), a kiedy ten związek został uznany przez opiekuna, ojciec Vlada zaczął żyć z kobietą. Jakiś czas później przyszedł na świat chłopak, któremu imię nadał ojciec, nazwisko natomiast odziedziczył po matce (dlatego jest francuskie). Vladan bardzo kochał rodziców (nadal pamięta kołysanki, śpiewane przez matkę), lecz i on w swoim czasie wyruszył na poszukiwanie Opiekuna. I znalazł.
Poznał wspaniałego człowieka, żółnierza, który opiekował się nim jak tylko mógł, a Vladan oddawał mu swoją energię i czuł się przy nim wspaniale. Jednak pewnego dnia jego Opiekun dostał rozkaz - został wysłany na samobójczą misję, wraz z całym oddziałem. Kapitan, który wydał rozkaz, wiedział, że wojska nie wrócą. Zdecydował się poświęcić garstkę ludzi dla dobra wojny.
Opiekun Vlada zginął, a chłopak postanowił, że zrobi wszystko, żeby już nigdy nie znaleźć się w takiej sytuacji. Na zawsze zapamiętął najgorsze uczucie na świecie - bezsilność. Nic nie mógł zrobić, patrząc, jak najbliższa mu osoba idzie na pewną śmierć. Przysiągł wtedy, że sam zostanie dowódcą. Wejdzie najwyżej, jak tylko się da. Póki żyje, będzie się wspinał w górę, aż zostanie generałem i będzie sam dowodził. Nikt wtedy nie wyda mu rozkazu. Nikt bezmyślnie nie pośle go na śmierć.
Vladan wyruszył do akademii, by móc osiągnąć swój cel. Po drodze do akademii spotkał wiele osób, które bardzo wpłynęły na jego życie, ale nie zmienił zdania - dotarł do akademii. Ze szczerym zamiarem dać z siebie wszystko.

Kierunek kształcenia: wojskowy

Dlaczego wybrał Pan Bractwo Morgia i czym motywuje Pan ten wybór?

Bractwo, które wspiera dyscyplinę i posłuszeństwo, jest dokładną odwrotnością tego, czego szukam. Bractwo Morgia przynajmniej nie promuje takiego podejścia, a poza tym dba o indywidualny rozwój jednostek, co jest dla mnie bardzo ważne. Jestem tu, by osiągnąć swój cel.

Description

EDIT: Po roku nowa karta, bo na starą nie mogę już patrzeć xD No i Vlad bardzo się zmienił przez ten czas - starałam się to opisać w miarę krótko, so here you go:

Vlad w Declin poznał wielu niesamowitych ludzi i nieludzi, którzy zmienili jego światopogląd. Na początku miał cel - chciał zostać generałem, a nic innego się dla niego nie liczyło, nie planował się z nikim zaprzyjaźniać. Jednak przez rok dużo się w jego życiu zmieniło - otworzył się na ludzi, nauczył się z nimi rozmawiać, znalazł przyjaciół i zrezygnował ze swoich planów - udało mu się też poznać wojskowego stratega, który ogromnie mu zaimponował i sprawił, że Vlad zyskał nowy cel. Dzięki temu przestał agresywnie reagować na ludzi - już nie zależało mu, żeby wszystkich pokonać w wyścigu do stanowiska generała. Zrezygnował z zemsty i postanowił znaleźć inny cel. Pod wpływem bliskich przyjaciół zainteresował się bardziej sztuką, zaczął malować (chociaż nikt o tym nie wie i to tajemnica, więc ciii), dużo czytać i otworzył się na świat.
Najważniejsze z tego wszystkiego to chyba to, że przestał się bać. W końcu stwierdził, że jeżeli jego szkiełka pękną to trudno, i tak w końcu to się stanie, postanowił więc nie rezygnować z życia, zaczął ćwiczyć z Nikołajem, biegać, a rano wymyka się z akademii i chodzi po lesie ze strzelbą ćwicząc strzelanie. No i nie da się ukryć, że trochę urósł przez ten rok =w=

(stara karta - Szkiełko1 )
karta postaci do

Imię: Vladan
Nazwisko: Verre
Rasa: Szkiełek
Wiek: 20 lat
Znaki szczególne:

Część jego skóry składa się z kolorowych miękkich kawałków szkła. Ma je na twarzy, lewej cześci szyi, ramienia, kawałki w lewej dłoni i niemalże całą prawą; od pępka do klatki piersiowej (w kształcie linii) i na lewym biodrze. Jego lewe oko (a właściwie rogówka) całe pokryte jest cięką warstwą bordowego szkła, przez co widzi na nie trochę gorzej.

Zdolności dodatkowe:

Szkiełka mają moc, która niewiele im daje, ale potrafi być bardzo przydatna dla innych - kiedy przebywa się w ich obecności, nie czuje się niemal zmęczenia, ani głodu. Zamiast tego Szkiełka wypełniają swoich opiekunów* energią życiową, przez co potrafią zrobić o wiele więcej, niż zazwyczaj. Czują się silni, mają mnóstwo energii i zapału, stają się bardzo zmotywowani, zwiększa się ich siła fizyczna oraz odporność, organizm szybko się regenruje etc.
Szkiełka z tego mają tylko to, że nie muszą za dużo spać, same też wolno się męczą i nie potrzebują dużo jedzenia. Jednak większość swojej mocy oddają swoim opiekunom.

(*o tym, o co chodzi z opiekunami, będzie w bio~)

Cechy charakteru:

Vladan jest cichy, spokojny i bardzo poważny. Rzadko się śmieje. Ma swój cel i jest pewien, że nic nie sprawi, żeby z niego zrezygnował. Dla obcych ludzi jest bardzo zimny i zdynsansowany, jednak dla opiekuna potrafi być niezwykle czuły i ciepły. Jest bardzo wierny, kiedy znajdzie kogoś, na kim mu zależy, praktycznie nie widzi nikogo dookoła. Poza tym jest też bardzo dumny, nie będzie znosił obrazy, poniżania, dyscyplinowania. Nie do końca zdaje sobie sprawę jak to będzie - uczyć się w akademii, gdzie będzie musiał się podporządkować innym ludziom. Planuje osiągnąć najwyższy stopień wojskowy i sam wydawać rozkazy, żeby już nigdy nie musieć nikomu służyć.

Biografia:

Zacznę od przedstawienia rasy Szkiełek - powstały w wyniku dość niezwykłej mutacji, uzależnionej od ich miejsca zamieszkania. Przodkowie Vladana pracowali w fabryce szkła, w Harrachov, w Czechach. Niemal całe miasteczko zamieszkiwali pracownicy fabryki i ich rodziny, a w trakcie wybuchu kawałki szkła dostały się do ich ciał. Większość zginęła, jednak części udało się przeżyć, zostawiająć szkiełka w swoich ciałach. Jednak z powodu mutacji, szkło coraz mocniej zrastało się z ich organizmem, a później zaczęlo też pojawiać się w ciałach ich dzieci. Wkrótce każde dziecko z terenu zrujnowanego już miasteczka składało się, częściowo, ze szkła. Szkło osłabiało organizm i sprawiało, że ciało stawało się niezwykle kruche. Ale to nie obrażenia zewnętrzne były najbardziej niebiezpieczne.
Szkło rozprzestrzeniało się również w organiźmie i atakowało narządy wewnętrzne. Tworzyło cieńkie szklane osłony na narządach, co uniemożliwiało im prawidłowe funkcjonowanie i bardzo szybko prowadziło do śmierci. Każda osoba, należąca do tej rasy, nie mogła wiedzieć, ile zostało jej życia, ponieważ nie miała sposobu na poznanie tego, co szkło robi z jej organizmem. W każdej chwili mogło dosięgnąć serca i je zatrzymać. Nie było sposobu, żeby to przewidzieć.

Szybko okazało się, że Szkiełka nie są samowystarczalne. Nie były w stanie poradzić sobie same, a każdy, nawet najsłabszy przeciwnik, był w stanie je zniszczyć. Wtedy też okazało się, że Szkiełka nie mogą się rozmnażać między sobą - dzieci z takich zwiazków po prostu się nie rodziły. Prawdopodobnie zarodek zmieniał się po kilku dniach w bryłę szkła. Jedynym więc sposobem rozmnażania się były związki z ludźmi lub innymi mutantami. Szkiełka nie miały uprzedzeń - były gotowe przyjąć każdego, kto obiecał im ochronę, a w zamian za to oddawali się w całości.
Tak powstał zwyczaj znajdowania opiekunów. Opiekun był osobą, która przygarniała Szkiełko, chroniła je i opiekowała się nim, a w zamian za to dostawała mnótwo sił i życiowej energii. Znalezienie opiekuna stało się jedynym znanym Szkiełkom sposobem na przeżycie, więc bardzo szybko opuszczali rodziców i wyruszali na poszukiwania. Zazwyczaj zostawali z opiekunami do końca, choć ciężko było to określić, ponieważ Szkiełka nie utrzymywały ze sobą kontaktu. Odchodziły z rodzinnego miasta i nigdy już nie wracały.

A teraz konkretnie o Vladanie.

Jego ojciec znalazł sobie wspaniałego opiekuna, Francuza, któremu służył przez wiele lat. Bardzo szybko zakochał się w jego córce (która była człowiekiem), a kiedy ten związek został uznany przez opiekuna, ojciec Vlada zaczął żyć z kobietą. Jakiś czas później przyszedł na świat chłopak, któremu imię nadał ojciec, nazwisko natomiast odziedziczył po matce (dlatego jest francuskie). Vladan bardzo kochał rodziców (nadal pamięta kołysanki, śpiewane przez matkę), lecz i on w swoim czasie wyruszył na poszukiwanie Opiekuna. I znalazł.
Poznał wspaniałego człowieka, żółnierza, który opiekował się nim jak tylko mógł, a Vladan oddawał mu swoją energię i czuł się przy nim wspaniale. Jednak pewnego dnia jego Opiekun dostał rozkaz - został wysłany na samobójczą misję, wraz z całym oddziałem. Kapitan, który wydał rozkaz, wiedział, że wojska nie wrócą. Zdecydował się poświęcić garstkę ludzi dla dobra wojny.
Opiekun Vlada zginął, a chłopak postanowił, że zrobi wszystko, żeby już nigdy nie znaleźć się w takiej sytuacji. Na zawsze zapamiętął najgorsze uczucie na świecie - bezsilność. Nic nie mógł zrobić, patrząc, jak najbliższa mu osoba idzie na pewną śmierć. Przysiągł wtedy, że sam zostanie dowódcą. Wejdzie najwyżej, jak tylko się da. Póki żyje, będzie się wspinał w górę, aż zostanie generałem i będzie sam dowodził. Nikt wtedy nie wyda mu rozkazu. Nikt bezmyślnie nie pośle go na śmierć.
Vladan wyruszył do akademii, by móc osiągnąć swój cel. Po drodze do akademii spotkał wiele osób, które bardzo wpłynęły na jego życie, ale nie zmienił zdania - dotarł do akademii. Ze szczerym zamiarem dać z siebie wszystko.

Kierunek kształcenia: wojskowy

Dlaczego wybrał Pan Bractwo Morgia i czym motywuje Pan ten wybór?

Bractwo, które wspiera dyscyplinę i posłuszeństwo, jest dokładną odwrotnością tego, czego szukam. Bractwo Morgia przynajmniej nie promuje takiego podejścia, a poza tym dba o indywidualny rozwój jednostek, co jest dla mnie bardzo ważne. Jestem tu, by osiągnąć swój cel.