HOME | DD

Description
-Nam droga Zwilgłe Uroczysko! A tam,
panoczku, straszno! Tam, panoczku, są brukołaki,
liścionosy, endriagi, inogi a insze plugastwo! Toż ledwo
dwie niedziele temu capnął leszy zięcia mego, a tak że
zięć ino zacharczeć zdołał i już było po nim.

Andrzej Sapkowski, Wieża Jaskółki

Wystęowanie: bagna, moczary.
Odporności: na trucizny.
Podatności: styl silny srebrnego miecza, ogień.
Alchemia: limfa abominacji, kryształki Albara, krew bloedzuigera.
Opis: Powolny przeciwnik spotykany na bagnach w otoczeniu innych bloedzuigerów. W czasie umierania wykorzystuje resztki swojej siły, by eksplodować żrącym kwasem. Wrażliwością tego bagiennego potwora jest ogień, czyli znak Igni.

Bloedzuigery zazwyczaj nie muszą długo ścigać grzęznących w bagnie ofiar - stąd słoniowate nogi.
Czasami zdobycz szamocze się lub próbuje walczyć, dlatego górne kończyny zakńczone są parurami, którymi potwór może przyszpilić ofiarę. W beczułkowatym ciele bloedzuigerów kryje się ich najgrożniejsza broń: soki trawienne, bedące miszaniną silnie żrących kwasów. Biada temu, kto postanowi po prostu przerąbać bloedzuigera na pół.

Bloedzuigery ktyją się w mętnych wodach bagna i wynurzają się na powierzchnie tylko, gdy zwabi je obecność ciepłokrwistych istot. Są powolne i wydają się groteskowe - do chwili, gdy cała ich grupa osaczy ofiarę.

Inspiracją dla Bloedzuigera była pijawka. potwór zawdzięcza jej segmentową budowę ciała i kształt głowy< czy raczej najeżonej ostrzami i zwieńczonej przyssawką, złaknionej krwi gardzieli.

Description
-Nam droga Zwilgłe Uroczysko! A tam,
panoczku, straszno! Tam, panoczku, są brukołaki,
liścionosy, endriagi, inogi a insze plugastwo! Toż ledwo
dwie niedziele temu capnął leszy zięcia mego, a tak że
zięć ino zacharczeć zdołał i już było po nim.

Andrzej Sapkowski, Wieża Jaskółki

Wystęowanie: bagna, moczary.
Odporności: na trucizny.
Podatności: styl silny srebrnego miecza, ogień.
Alchemia: limfa abominacji, kryształki Albara, krew bloedzuigera.
Opis: Powolny przeciwnik spotykany na bagnach w otoczeniu innych bloedzuigerów. W czasie umierania wykorzystuje resztki swojej siły, by eksplodować żrącym kwasem. Wrażliwością tego bagiennego potwora jest ogień, czyli znak Igni.

Bloedzuigery zazwyczaj nie muszą długo ścigać grzęznących w bagnie ofiar - stąd słoniowate nogi.
Czasami zdobycz szamocze się lub próbuje walczyć, dlatego górne kończyny zakńczone są parurami, którymi potwór może przyszpilić ofiarę. W beczułkowatym ciele bloedzuigerów kryje się ich najgrożniejsza broń: soki trawienne, bedące miszaniną silnie żrących kwasów. Biada temu, kto postanowi po prostu przerąbać bloedzuigera na pół.

Bloedzuigery ktyją się w mętnych wodach bagna i wynurzają się na powierzchnie tylko, gdy zwabi je obecność ciepłokrwistych istot. Są powolne i wydają się groteskowe - do chwili, gdy cała ich grupa osaczy ofiarę.

Inspiracją dla Bloedzuigera była pijawka. potwór zawdzięcza jej segmentową budowę ciała i kształt głowy< czy raczej najeżonej ostrzami i zwieńczonej przyssawką, złaknionej krwi gardzieli.