HOME | DD

Description
Feel free to check my Instagram too!

Wysoki Wierch, Lesnica, Slovakia

Plany zakładały dwie wycieczki dziennie: przedobiednie marszobiegi, których celem miało być docieranie do potencjalnie interesujących miejsc plenerowych zaznaczonych uprzednio pinezkami w Google Earth, i popołudniowe sesje fotograficzne, na które wybierałem się ze statywem, dużo cięższym plecakiem i bogatszy o znajomość terenu oraz czasów przejść. Tym samym nie tylko uzupełniałem wiedzę o Pieninach, ale też pracowałem fizycznie nad poprawą wydolności biegowej.

Zachęcony zdjęciami publikowanymi w internecie postanowiłem poszerzyć pole eksploracji Wysokiego Wierchu w poszukiwaniu interesujących spojrzeń na Tatry, Trzy Korony i słowackie Pieniny. Na początku wniknąłem w gęstwinę okrywającą graniczną ścieżynkę wiodącą na Rabsztyn, ale po kilku minutach walki z roślinnością wciskającą się w każdy zakamarek ciała poddałem się i zawróciłem. Wyruszywszy na południe i schodząc ku Przełeczy Leśnickiej odnajdowałem coraz to nowe motywy, ławeczki schowane pod drzewami lub rozpadające się ze starości na polankach oraz cieniutkie dróżki wiodące na skałki, z których rozpościerały się niezgorsze widoki. Jedną z nich wybrałem na miejsce, z którego tego dnia złapię promienie zachodzącego słońca.

Jak zazwyczaj w okolicach Wysokiego Wierchu bywa, fotografowałem w towarzystwie. Co prawda pan z Nikonem jasno okazał rozczarowanie swoją nieobecnością w Tatrach (przez wiele osób pojmowane są one jako jedyne "prawdziwe" okoliczne góry), ale wierzę, że udało mu się wykonać co najmniej kilka zdjęć, które go uszczęśliwią. Ja z kolei cieszyłem się z obecności chmur pospiesznie przemierzających niebo, bo uatrakcyjniły one światło i nadały mu dynamiki. Jedna z nich na moment przysłoniła słońce niczym listek figowy, uwalniając mnie od konieczności rzucania czarów przyciemniających w postprodukcji tarczę naszej gwiazdy.

Description
Feel free to check my Instagram too!

Wysoki Wierch, Lesnica, Slovakia

Plany zakładały dwie wycieczki dziennie: przedobiednie marszobiegi, których celem miało być docieranie do potencjalnie interesujących miejsc plenerowych zaznaczonych uprzednio pinezkami w Google Earth, i popołudniowe sesje fotograficzne, na które wybierałem się ze statywem, dużo cięższym plecakiem i bogatszy o znajomość terenu oraz czasów przejść. Tym samym nie tylko uzupełniałem wiedzę o Pieninach, ale też pracowałem fizycznie nad poprawą wydolności biegowej.

Zachęcony zdjęciami publikowanymi w internecie postanowiłem poszerzyć pole eksploracji Wysokiego Wierchu w poszukiwaniu interesujących spojrzeń na Tatry, Trzy Korony i słowackie Pieniny. Na początku wniknąłem w gęstwinę okrywającą graniczną ścieżynkę wiodącą na Rabsztyn, ale po kilku minutach walki z roślinnością wciskającą się w każdy zakamarek ciała poddałem się i zawróciłem. Wyruszywszy na południe i schodząc ku Przełeczy Leśnickiej odnajdowałem coraz to nowe motywy, ławeczki schowane pod drzewami lub rozpadające się ze starości na polankach oraz cieniutkie dróżki wiodące na skałki, z których rozpościerały się niezgorsze widoki. Jedną z nich wybrałem na miejsce, z którego tego dnia złapię promienie zachodzącego słońca.

Jak zazwyczaj w okolicach Wysokiego Wierchu bywa, fotografowałem w towarzystwie. Co prawda pan z Nikonem jasno okazał rozczarowanie swoją nieobecnością w Tatrach (przez wiele osób pojmowane są one jako jedyne "prawdziwe" okoliczne góry), ale wierzę, że udało mu się wykonać co najmniej kilka zdjęć, które go uszczęśliwią. Ja z kolei cieszyłem się z obecności chmur pospiesznie przemierzających niebo, bo uatrakcyjniły one światło i nadały mu dynamiki. Jedna z nich na moment przysłoniła słońce niczym listek figowy, uwalniając mnie od konieczności rzucania czarów przyciemniających w postprodukcji tarczę naszej gwiazdy.