HOME | DD

Description
Feel free to check my Instagram too!

Rabsztyn, Szlachtowa, Poland.

Zdobycie Rabsztyna uznaję za jedno ze swoich najcenniejszych sierpniowych osiągnięć. Na ten szczyt nie prowadzi szlak turystyczny, a jakikolwiek ślad ścieżki pojawia się tylko na niektórych mapach. Ze znanych mi wydawnictw chyba tylko Sygnatura naniosła na swoje grafiki prawidłowy trop. Dlatego wejście na tę górę owiane było dla mnie nimbem tajemniczości.

Pierwsze podejście się nie udało. Dotarłem do ogrodzonej taśmą polany i uznałem, że skoro ktoś zadał sobie tyle trudu, aby nawinąć na dziesiątki słupów kawały szeleszczącego materiału, to najwyraźniej teren należy do niego i nie życzy on sobie obecności wędrowców. Za drugim razem postanowiłem wyruszyć od wschodu i poruszać się wzdłuż granicy polsko-słowackiej. Po kilkudziesięciu metrach klinowania się w coraz gęstszych zaroślach zawróciłem u progu stromizny, której nie powstydziłyby się tatrzańskie turnie. Dopiero trzecia próba nie spaliła na panewce. Tym razem, uzbrojony w wiedzę przekazaną przez osobę, która odwiedziła już Rabsztyn, przeskoczyłem taśmy, przebrnąłem przez polanę i odnalazłem dróżkę wynoszącą na wierzchołek. I wtedy włączył mi się gen odkrywcy, nakazując poszukania innego, może łagodniejszego wariantu podejścia (bo brałem pod uwagę, że z toną szpeju fotograficznego lepiej byłoby nie sturlać się pechowo za skałki wyostrzające grzbiet od południowej strony). Po godzinie, w trakcie której niemal obszedłem kopułę szczytową dookoła, a próba ataku przez straszącą pionem ściankę się nie powiodła ku uciesze kruka, który kwitował moje wysiłki dwusylabowym i urywanym "kra- kra-" (gdybym dziada wypatrzył, to bym mu nagadał!), wróciłem do ścieżynki i lekko ją trawersując ostatecznie wydźwignąłem się na czubek góry.

Widoki ze szczytu w pełni zrekompensowały mi trudy eksploracji. Moim zdaniem w zbiorze pienińskich wyniosłości próżno szukać takiej, która zaoferowałaby pyszniejsze widoki na Trzy Korony (zaznaczę, że nie byłem jeszcze na Łaźnych Skałach), a i Tatry prezentują się z Rabsztyna jak modelki na wybiegu. Jeszcze tego samego dnia odwiedziłem Rabsztyn po raz wtóry (idąc jedyną właściwą trasą jak po sznurku) z ciężkim sprzętem, a słońce i przyroda wspólnie odpaliły fajerwerki, które niniejszym tu demonstruję.

Description
Feel free to check my Instagram too!

Rabsztyn, Szlachtowa, Poland.

Zdobycie Rabsztyna uznaję za jedno ze swoich najcenniejszych sierpniowych osiągnięć. Na ten szczyt nie prowadzi szlak turystyczny, a jakikolwiek ślad ścieżki pojawia się tylko na niektórych mapach. Ze znanych mi wydawnictw chyba tylko Sygnatura naniosła na swoje grafiki prawidłowy trop. Dlatego wejście na tę górę owiane było dla mnie nimbem tajemniczości.

Pierwsze podejście się nie udało. Dotarłem do ogrodzonej taśmą polany i uznałem, że skoro ktoś zadał sobie tyle trudu, aby nawinąć na dziesiątki słupów kawały szeleszczącego materiału, to najwyraźniej teren należy do niego i nie życzy on sobie obecności wędrowców. Za drugim razem postanowiłem wyruszyć od wschodu i poruszać się wzdłuż granicy polsko-słowackiej. Po kilkudziesięciu metrach klinowania się w coraz gęstszych zaroślach zawróciłem u progu stromizny, której nie powstydziłyby się tatrzańskie turnie. Dopiero trzecia próba nie spaliła na panewce. Tym razem, uzbrojony w wiedzę przekazaną przez osobę, która odwiedziła już Rabsztyn, przeskoczyłem taśmy, przebrnąłem przez polanę i odnalazłem dróżkę wynoszącą na wierzchołek. I wtedy włączył mi się gen odkrywcy, nakazując poszukania innego, może łagodniejszego wariantu podejścia (bo brałem pod uwagę, że z toną szpeju fotograficznego lepiej byłoby nie sturlać się pechowo za skałki wyostrzające grzbiet od południowej strony). Po godzinie, w trakcie której niemal obszedłem kopułę szczytową dookoła, a próba ataku przez straszącą pionem ściankę się nie powiodła ku uciesze kruka, który kwitował moje wysiłki dwusylabowym i urywanym "kra- kra-" (gdybym dziada wypatrzył, to bym mu nagadał!), wróciłem do ścieżynki i lekko ją trawersując ostatecznie wydźwignąłem się na czubek góry.

Widoki ze szczytu w pełni zrekompensowały mi trudy eksploracji. Moim zdaniem w zbiorze pienińskich wyniosłości próżno szukać takiej, która zaoferowałaby pyszniejsze widoki na Trzy Korony (zaznaczę, że nie byłem jeszcze na Łaźnych Skałach), a i Tatry prezentują się z Rabsztyna jak modelki na wybiegu. Jeszcze tego samego dnia odwiedziłem Rabsztyn po raz wtóry (idąc jedyną właściwą trasą jak po sznurku) z ciężkim sprzętem, a słońce i przyroda wspólnie odpaliły fajerwerki, które niniejszym tu demonstruję.