HOME | DD

Description

Imię: Rahne

Nazwisko: Võigemast

Statystyki:
Siła - 1
Zręczność - 2
Spryt - 3
Inteligencja - 4
Charyzma - 3
Percepcja - 2

Rasa: poikilotherm*

Wiek: 18 lat

Znaki szczególne:
- piegi
- wiecznie poranione palce
- i blizny po wcześniejszych zranieniach na palcach
- no i na ogół sprawia wrażenie raczej niewidzialnej (więc powyższe raczej i tak nie zostaną zbyt szybko zauważone)

Zdolności dodatkowe: kamuflaż, odtwarzanie i modyfikowanie mechanizmów, rysunek techniczny, proste prace domowe (w tym gotowanie i szycie)

Charakter: marzycielka | kreatywna | otwarta na wiedzę | optymistka | uprzejma | nieasertywna | indywidualistka | o niskiej samoocenie

Rahne jest typem osoby, której głowa zawsze pełna jest nowych pomysłów, które trzeba zrealizować lub przynajmniej idei, które trzeba przemyśleć, przez co często sprawia wrażenie, że choć fizycznie jest blisko ciebie (trochę niewidzialna, ale jest!) i rozmawia z tobą, jej myśli wędrują gdzieś daleko poza waszą konwersację. Ma ogromną wyobraźnię i chociaż nie uważa się za żadną artystkę, nie da się ukryć, że nieco ją przypomina, kiedy nagle zaczyna rozmyślać na głos o swoich nowych planach. Ma ogromną potrzebę zdobywania i poszerzania swojej wiedzy, wszędzie szuka nowości, licząc, że odnajdzie w nich inspirację i z optymizmem angażuje się w nowe otoczenie.
W związku z tym ceni sobie brak uprzedzeń wobec ludzi, których spotyka, i zawsze stara się dobrze dogadywać z każdym. Lubi być miła dla innych, nawet jeśli niekoniecznie to odwzajemniają, głęboko wierząc, że nawet jeśli nie każdy ma w sobie coś dobrego, to z pewnością ma coś ciekawego. Jednocześnie jednak nie przepada za współpracą. Za bardzo drażni ją konieczność naginania swoich pomysłów pod innych, czuje się też skonfliktowana między niechęcią do urażenia kogoś a wyrażaniem otwarcie swoich poglądów na dany temat. Nic więc dziwnego, że kiedy to tylko możliwe woli pracować w pojedynkę, a z ludźmi komunikować się na bardziej neutralnym dla niej gruncie.
Rahne odczuwa nieustanną potrzebę udowadniania swoich zdolności, czy to przez własne sukcesy czy też poprzez porównywanie się do innych. Przez to też sekretnie często czuje się gorsza od innych ludzi i łatwo popada w kompleksy, co jest de facto powodem, dla którego używa swojego kamuflażu częściej niż tego potrzebuje. Długo przeżywa swoje porażki, a strach przed niepowodzeniem czy wyśmianiem potrafi sparaliżować ją bardziej niż cokolwiek innego.

Biografia: Historię warto zacząć od tego, że Rahne urodziła się w nieszczególnie zamożnej rodzinie. Co prawda daleko było im do skrajnej biedy, jej rodzice mieli stabilną pracę – matka pracowało jako krawcowa, ojciec jako piekarz – ale też nigdy nie mogli nazywać się bogaczami. Rahne, długo oczekiwane w ich rodzinie dziecko, nieco skomplikowała ich sytuację. Przez wzgląd na swoją mutację dużo pieniędzy szło na leki, dziewczynka bowiem chorowała nad wyraz często; stwarzanie jej odpowiednich warunków do rozwojów również okazało się nieco problematyczne. Rahne już będąc dzieckiem zrozumiała, jak wiele zawdzięcza swoim rodzicom i ich trosce.
Nic więc dziwnego, że kiedy tylko osiągnęła odpowiedni wiek, zaczęła pomagać w domu. Sprzątała, czasami gotowała, kiedy była taka potrzeba, ale przede wszystkim interesowało ją naprawianie sprzętów. Jako że w ich mieszkaniu często coś się psuło (w końcu ich meble nie były z najwyższej półki), a opłacanie kogoś, kto potrafiłby się nimi zająć znacząco nadszarpywało domowy budżet, Rahne potajemnie sama zaczęła kombinować z drobnymi naprawami. Początkowo małymi kroczkami, metodą prób i błędów, ale z czasem budowa i inżynieria prostych mechanizmów trafiły do grona jej najważniejszych zainteresować. Po nocach, kiedy jej rodzice spali, śniąc sny o jakichś dobrych wróżkach, które chroniły ich meble przed uszkodzeniami, Rahne czytała książki, wszystkie, jakie była w stanie dorwać, zarówno w poszukiwaniu wiedzy, jak i inspiracji.
Lubiła składać różne rzeczy, drobne gadżety, z części znalezionych w skrzyniach na strychu czy pozostawionych w piekarni przez nieuważnego klienta. Rozkładała na części stare, niedziałające już od dawna zegarki i za ich pomocą próbowała konstruować inne mechanizmy. Jej rodzice byli sceptyczni wobec jej hobby, ale tak długo, jak Rahne nie zaniedbywała przez to prac domowych, nie widzieli powodu, by jej tego zakazywać. Czasem narzekali tylko, że mogłaby zacząć uczyć się użytecznych rzeczy, licząc, że szybko podejmie jakąś pracę.
Większym problemem okazali się rówieśnicy. Nie byli wielkimi fanami „odmieńca”, za którego uważali dziewczynę. Rahne nie służył zbytnio bałtycki klimat, w którym przyszło jej żyć, więc też niechętnie wychodziła na dwór i nie odnajdywała się w zabawach podwórkowych kolegów. Niejednokrotnie padała ofiarą złośliwych żartów, które czasami kierowano przeciwko jej ogólnemu brakowi kondycji i nietypowemu hobby, a czasami (co dziewczyna uważała za znacznie gorsze) przeciwko jej zdolnościom w kamuflażu, które do pewnego momentu uważała za wyjątkowe. Znacznie chętniej więc, zamiast bawić się z rówieśnikami, Rahne skrywała się w domu sąsiadki, a także właścicielki sporych zbiorów książek, z którego to dziewczyna namiętnie korzystała.
Sąsiadka ta, kobieta starsza, ale bardzo ciepła i sympatyczna, jako pierwsza odważyła się powiedzieć, że Rahne marnuje się w tej niewielkiej mieścinie. Widziała w niej talent, ale przede wszystkim ogromną chęć nauki i samorozwoju. I wiedziała, że zmuszenie jej, by pozostała tutaj i pracowała w kompletnie niepasującym do niej zawodzie, wśród pozbawionych aspiracji małomiasteczkowych mieszkańców byłoby niemalże zbrodnią, na którą nie może pozwolić. To właśnie ona zaproponowała jej Akademię Declinville. Rodzice dziewczyny nie byli zachwyceni tym pomysłem z wielu powodów, ale do najważniejszych z nich należał brak środków finansowych. Ale dobroduszna sąsiadka rozwiązała i ten problem, i z własnej kieszeni wyłożyła pieniądze na podróż Rahne, wciąż niewierzącej w swoje szczęście, do szkoły. Dziewczyna obiecała samej sobie, że wykorzysta tę szansę najlepiej, jak tylko potrafi.

Dodatkowe informacje:
- data urodzenia: 31 sierpnia
- wzrost: 167 cm
- waga: 52 kg
- jak już zostało wielokrotnie wspomniane, przez większość czasu używa swojego kamuflażu i jeśli ktoś uważnie się nie przyjrzy, faktycznie może sprawiać wrażenie niewidzialnej; w rzeczywistości jednak jej zmiana kolorów nie jest idealna i zwłaszcza kiedy się porusza można wskazać, gdzie obecnie znajdują się poszczególne części jej ciała (dodatkową wskazówką są zresztą ubrania i akcesoria, które nosi)
- ma zaskakująco dobre oko w doborze strojów
- nie ma wady wzroku, okulary nosi z przyczyn estetycznych
- wiecznie musi robić coś z rękami – albo szarpie rękawy, albo przeciera okulary, cokolwiek, byleby zapewnić im jakieś zajęcie
- często zdarza jej się zapominać o jedzeniu, zwłaszcza jeśli zatopi się w lekturze lub pracuje nad jakimś nowym projektem
- ma zaskakująco ładny charakter pisma

Lubi:
 konstruowanie lub modyfikowanie mechanizmów
 szukanie nowych zastosowań dla przedmiotów codziennego użytku
 ciepłe ubrania i różne dodatki do stroju
 samodzielną pracę
 chowanie się przed resztą ludzkości
 wiosnę i lato
 herbatniki
 i herbatkę również

Nie lubi:
 być nieuprzejma wobec innych
 być w centrum uwagi
 pracy w grupie
 zimna
 długiego przebywania na zewnątrz
 przerywania raz rozpoczętej pracy
 tłumów

Relacje:
 rodzice (Kaspar i Rina) – trudno określić jej relację z rodzicami, bo przez większość życia Rahne żyli bardziej obok siebie niż ze sobą; dziewczyna jest im szalenie wdzięczna za opiekę, zwłaszcza we wczesnym dzieciństwie i ma do nich ogromny szacunek, ale wie, że nie może liczyć z ich strony na wiele zrozumienia dla jej zainteresowań i przez to nie odczuwa potrzeby zwierzania im się z czegokolwiek
 sąsiadka (Helina) – dla Rahne była jak babcia lub ciotka, której nie miała, przez wiele lat udostępniała dziewczynie swoje książki do nauki, chętnie też zapraszała ją na herbatę i ciasto; z wiekiem stała się główną powierniczką sekretów dziewczyny i najbliższą jej osobą, nie była uprzedzona wobec jej mutacji i jako pierwsza zwróciła uwagę na zdolności Rahne, i też jako jedyna postanowiła jej pomóc w ich rozwijaniu

Kierunek kształcenia: techniczny

Stopień: -

Dlaczego wybrał Pan/Pani Bractwo Phinezis i czym motywuje Pani ten wybór?
Słyszałam, że cenią tam sobie działanie w ukryciu, więc…

*poikilotherm – (gr.) to stosunkowo rzadka mutacja, w wyniku której ludzie będący jej przedstawicielami z istot stałocieplnych stali się istotami zmiennocieplnymi. Jej główną zaletą jest szybki metabolizm i znacząco mniejsze zapotrzebowanie na pożywienie (są w stanie przeżyć bez jedzenia dłużej niż zwykli ludzie, niejedzenie niczego przez kilka dni również nie jest znaczącym wyczynem w tym wypadku). Wiele osobników posiada również komórki chromatoforowe, specyficzne dla zwierząt zmiennocieplnych, które umożliwiają zmianę koloru ciała w celu dostosowania się do otoczenia. Kontrola osobników rasy poikilotherm nad tym procesem działa tak długo, jak warunki wewnętrzne i zewnętrzne pozostają względnie stabilne; kiedy wytrąci się ich z równowagi mogą wrócić do „oryginalnego” koloru lub zacząć zmieniać go w sposób niekontrolowany. Największą słabością poikilotherm jest zależność od pogody i pory dnia; w zimowych miesiącach oraz po zmroku wyraźnie widać u nich spadek energii, szybciej się męczą i wydają się niechętni do działania, z kolei latem i w słoneczne dni sprawiają wrażenie, jakby tryskali entuzjazmem. Nie są w stanie utrzymywać temperatury ciała samodzielnie, więc kiedy brakuje im promieni słonecznych, które najlepiej sprawdzają się w ogrzewaniu ich organizmu, zastępują je ciepłymi ubraniami czy innymi sztucznymi źródłami ciepła. Skrajne temperatury są niebezpieczne dla ich zdrowia, więc muszą uważnie kontrolować reakcje swojego organizmu.

Description

Imię: Rahne

Nazwisko: Võigemast

Statystyki:
Siła - 1
Zręczność - 2
Spryt - 3
Inteligencja - 4
Charyzma - 3
Percepcja - 2

Rasa: poikilotherm*

Wiek: 18 lat

Znaki szczególne:
- piegi
- wiecznie poranione palce
- i blizny po wcześniejszych zranieniach na palcach
- no i na ogół sprawia wrażenie raczej niewidzialnej (więc powyższe raczej i tak nie zostaną zbyt szybko zauważone)

Zdolności dodatkowe: kamuflaż, odtwarzanie i modyfikowanie mechanizmów, rysunek techniczny, proste prace domowe (w tym gotowanie i szycie)

Charakter: marzycielka | kreatywna | otwarta na wiedzę | optymistka | uprzejma | nieasertywna | indywidualistka | o niskiej samoocenie

Rahne jest typem osoby, której głowa zawsze pełna jest nowych pomysłów, które trzeba zrealizować lub przynajmniej idei, które trzeba przemyśleć, przez co często sprawia wrażenie, że choć fizycznie jest blisko ciebie (trochę niewidzialna, ale jest!) i rozmawia z tobą, jej myśli wędrują gdzieś daleko poza waszą konwersację. Ma ogromną wyobraźnię i chociaż nie uważa się za żadną artystkę, nie da się ukryć, że nieco ją przypomina, kiedy nagle zaczyna rozmyślać na głos o swoich nowych planach. Ma ogromną potrzebę zdobywania i poszerzania swojej wiedzy, wszędzie szuka nowości, licząc, że odnajdzie w nich inspirację i z optymizmem angażuje się w nowe otoczenie.
W związku z tym ceni sobie brak uprzedzeń wobec ludzi, których spotyka, i zawsze stara się dobrze dogadywać z każdym. Lubi być miła dla innych, nawet jeśli niekoniecznie to odwzajemniają, głęboko wierząc, że nawet jeśli nie każdy ma w sobie coś dobrego, to z pewnością ma coś ciekawego. Jednocześnie jednak nie przepada za współpracą. Za bardzo drażni ją konieczność naginania swoich pomysłów pod innych, czuje się też skonfliktowana między niechęcią do urażenia kogoś a wyrażaniem otwarcie swoich poglądów na dany temat. Nic więc dziwnego, że kiedy to tylko możliwe woli pracować w pojedynkę, a z ludźmi komunikować się na bardziej neutralnym dla niej gruncie.
Rahne odczuwa nieustanną potrzebę udowadniania swoich zdolności, czy to przez własne sukcesy czy też poprzez porównywanie się do innych. Przez to też sekretnie często czuje się gorsza od innych ludzi i łatwo popada w kompleksy, co jest de facto powodem, dla którego używa swojego kamuflażu częściej niż tego potrzebuje. Długo przeżywa swoje porażki, a strach przed niepowodzeniem czy wyśmianiem potrafi sparaliżować ją bardziej niż cokolwiek innego.

Biografia: Historię warto zacząć od tego, że Rahne urodziła się w nieszczególnie zamożnej rodzinie. Co prawda daleko było im do skrajnej biedy, jej rodzice mieli stabilną pracę – matka pracowało jako krawcowa, ojciec jako piekarz – ale też nigdy nie mogli nazywać się bogaczami. Rahne, długo oczekiwane w ich rodzinie dziecko, nieco skomplikowała ich sytuację. Przez wzgląd na swoją mutację dużo pieniędzy szło na leki, dziewczynka bowiem chorowała nad wyraz często; stwarzanie jej odpowiednich warunków do rozwojów również okazało się nieco problematyczne. Rahne już będąc dzieckiem zrozumiała, jak wiele zawdzięcza swoim rodzicom i ich trosce.
Nic więc dziwnego, że kiedy tylko osiągnęła odpowiedni wiek, zaczęła pomagać w domu. Sprzątała, czasami gotowała, kiedy była taka potrzeba, ale przede wszystkim interesowało ją naprawianie sprzętów. Jako że w ich mieszkaniu często coś się psuło (w końcu ich meble nie były z najwyższej półki), a opłacanie kogoś, kto potrafiłby się nimi zająć znacząco nadszarpywało domowy budżet, Rahne potajemnie sama zaczęła kombinować z drobnymi naprawami. Początkowo małymi kroczkami, metodą prób i błędów, ale z czasem budowa i inżynieria prostych mechanizmów trafiły do grona jej najważniejszych zainteresować. Po nocach, kiedy jej rodzice spali, śniąc sny o jakichś dobrych wróżkach, które chroniły ich meble przed uszkodzeniami, Rahne czytała książki, wszystkie, jakie była w stanie dorwać, zarówno w poszukiwaniu wiedzy, jak i inspiracji.
Lubiła składać różne rzeczy, drobne gadżety, z części znalezionych w skrzyniach na strychu czy pozostawionych w piekarni przez nieuważnego klienta. Rozkładała na części stare, niedziałające już od dawna zegarki i za ich pomocą próbowała konstruować inne mechanizmy. Jej rodzice byli sceptyczni wobec jej hobby, ale tak długo, jak Rahne nie zaniedbywała przez to prac domowych, nie widzieli powodu, by jej tego zakazywać. Czasem narzekali tylko, że mogłaby zacząć uczyć się użytecznych rzeczy, licząc, że szybko podejmie jakąś pracę.
Większym problemem okazali się rówieśnicy. Nie byli wielkimi fanami „odmieńca”, za którego uważali dziewczynę. Rahne nie służył zbytnio bałtycki klimat, w którym przyszło jej żyć, więc też niechętnie wychodziła na dwór i nie odnajdywała się w zabawach podwórkowych kolegów. Niejednokrotnie padała ofiarą złośliwych żartów, które czasami kierowano przeciwko jej ogólnemu brakowi kondycji i nietypowemu hobby, a czasami (co dziewczyna uważała za znacznie gorsze) przeciwko jej zdolnościom w kamuflażu, które do pewnego momentu uważała za wyjątkowe. Znacznie chętniej więc, zamiast bawić się z rówieśnikami, Rahne skrywała się w domu sąsiadki, a także właścicielki sporych zbiorów książek, z którego to dziewczyna namiętnie korzystała.
Sąsiadka ta, kobieta starsza, ale bardzo ciepła i sympatyczna, jako pierwsza odważyła się powiedzieć, że Rahne marnuje się w tej niewielkiej mieścinie. Widziała w niej talent, ale przede wszystkim ogromną chęć nauki i samorozwoju. I wiedziała, że zmuszenie jej, by pozostała tutaj i pracowała w kompletnie niepasującym do niej zawodzie, wśród pozbawionych aspiracji małomiasteczkowych mieszkańców byłoby niemalże zbrodnią, na którą nie może pozwolić. To właśnie ona zaproponowała jej Akademię Declinville. Rodzice dziewczyny nie byli zachwyceni tym pomysłem z wielu powodów, ale do najważniejszych z nich należał brak środków finansowych. Ale dobroduszna sąsiadka rozwiązała i ten problem, i z własnej kieszeni wyłożyła pieniądze na podróż Rahne, wciąż niewierzącej w swoje szczęście, do szkoły. Dziewczyna obiecała samej sobie, że wykorzysta tę szansę najlepiej, jak tylko potrafi.

Dodatkowe informacje:
- data urodzenia: 31 sierpnia
- wzrost: 167 cm
- waga: 52 kg
- jak już zostało wielokrotnie wspomniane, przez większość czasu używa swojego kamuflażu i jeśli ktoś uważnie się nie przyjrzy, faktycznie może sprawiać wrażenie niewidzialnej; w rzeczywistości jednak jej zmiana kolorów nie jest idealna i zwłaszcza kiedy się porusza można wskazać, gdzie obecnie znajdują się poszczególne części jej ciała (dodatkową wskazówką są zresztą ubrania i akcesoria, które nosi)
- ma zaskakująco dobre oko w doborze strojów
- nie ma wady wzroku, okulary nosi z przyczyn estetycznych
- wiecznie musi robić coś z rękami – albo szarpie rękawy, albo przeciera okulary, cokolwiek, byleby zapewnić im jakieś zajęcie
- często zdarza jej się zapominać o jedzeniu, zwłaszcza jeśli zatopi się w lekturze lub pracuje nad jakimś nowym projektem
- ma zaskakująco ładny charakter pisma

Lubi:
 konstruowanie lub modyfikowanie mechanizmów
 szukanie nowych zastosowań dla przedmiotów codziennego użytku
 ciepłe ubrania i różne dodatki do stroju
 samodzielną pracę
 chowanie się przed resztą ludzkości
 wiosnę i lato
 herbatniki
 i herbatkę również

Nie lubi:
 być nieuprzejma wobec innych
 być w centrum uwagi
 pracy w grupie
 zimna
 długiego przebywania na zewnątrz
 przerywania raz rozpoczętej pracy
 tłumów

Relacje:
 rodzice (Kaspar i Rina) – trudno określić jej relację z rodzicami, bo przez większość życia Rahne żyli bardziej obok siebie niż ze sobą; dziewczyna jest im szalenie wdzięczna za opiekę, zwłaszcza we wczesnym dzieciństwie i ma do nich ogromny szacunek, ale wie, że nie może liczyć z ich strony na wiele zrozumienia dla jej zainteresowań i przez to nie odczuwa potrzeby zwierzania im się z czegokolwiek
 sąsiadka (Helina) – dla Rahne była jak babcia lub ciotka, której nie miała, przez wiele lat udostępniała dziewczynie swoje książki do nauki, chętnie też zapraszała ją na herbatę i ciasto; z wiekiem stała się główną powierniczką sekretów dziewczyny i najbliższą jej osobą, nie była uprzedzona wobec jej mutacji i jako pierwsza zwróciła uwagę na zdolności Rahne, i też jako jedyna postanowiła jej pomóc w ich rozwijaniu

Kierunek kształcenia: techniczny

Stopień: -

Dlaczego wybrał Pan/Pani Bractwo Phinezis i czym motywuje Pani ten wybór?
Słyszałam, że cenią tam sobie działanie w ukryciu, więc…

*poikilotherm – (gr.) to stosunkowo rzadka mutacja, w wyniku której ludzie będący jej przedstawicielami z istot stałocieplnych stali się istotami zmiennocieplnymi. Jej główną zaletą jest szybki metabolizm i znacząco mniejsze zapotrzebowanie na pożywienie (są w stanie przeżyć bez jedzenia dłużej niż zwykli ludzie, niejedzenie niczego przez kilka dni również nie jest znaczącym wyczynem w tym wypadku). Wiele osobników posiada również komórki chromatoforowe, specyficzne dla zwierząt zmiennocieplnych, które umożliwiają zmianę koloru ciała w celu dostosowania się do otoczenia. Kontrola osobników rasy poikilotherm nad tym procesem działa tak długo, jak warunki wewnętrzne i zewnętrzne pozostają względnie stabilne; kiedy wytrąci się ich z równowagi mogą wrócić do „oryginalnego” koloru lub zacząć zmieniać go w sposób niekontrolowany. Największą słabością poikilotherm jest zależność od pogody i pory dnia; w zimowych miesiącach oraz po zmroku wyraźnie widać u nich spadek energii, szybciej się męczą i wydają się niechętni do działania, z kolei latem i w słoneczne dni sprawiają wrażenie, jakby tryskali entuzjazmem. Nie są w stanie utrzymywać temperatury ciała samodzielnie, więc kiedy brakuje im promieni słonecznych, które najlepiej sprawdzają się w ogrzewaniu ich organizmu, zastępują je ciepłymi ubraniami czy innymi sztucznymi źródłami ciepła. Skrajne temperatury są niebezpieczne dla ich zdrowia, więc muszą uważnie kontrolować reakcje swojego organizmu.